Sakızlı, yumuşacık karameller



Tanrı dedi ki:

Hepinize iyi bir gün olsun. Ve neden böyle olmasın? Hangi dünyevi tuzakların sizi iyi bir gün geçirmekten mahrum etmesine müsaade ediyorsunuz peki?

Kötü bir ruh hali içindeyseniz, öyle mi? Kötü bir ruh halinin iyi bir gün geçirmekten, harikulade bir gün, ışıldayan, muhteşem bir gün geçirmekten sizi alıkoyması mı gerekiyor? Buna niye izin veresiniz ki?

Demek ki moralinizi bozacak bir şey oldu. Olmasını istemediğiniz bir şey oldu ve siz de çöküverdiniz, kendinizi berbat hissediyorsunuz.

Her ne olursa olsun gününüzü kendinizin yarattığını, onun niteliğini belirleyenin kendiniz olduğunu bir olasılık kabilinden de olsa kabul edemez misiniz? Eğer kötü bir ruh hali içindeyseniz, illa da böyle mi olmalısınız peki? Ruh haliniz illa ki gününüzü berbat mı etmeli?

Asıl mesele şu: Gününüzü mahvetmek zorunda mısınız?

Kendinize ve herkese karşı küskünlük hissettiğiniz günler vardır. Her şeyden bıkıp usandığınız günler vardır. Canlarım bıkıp usanmaktan da bıkamaz mısınız acaba? Ya şöyle çenenizin altından gıdıklasaydım sizi, gülmeyecek miydiniz? Gülmemek niye, soruyorum size?

Dudaklarınız ve gülümseme kaslarınız tabii ki aynı şeydir, özdeştir onlar. Gülümsemekten yana bir yetersizliğiniz, muktedirsizliğiniz yoktur sizin. Bunun yaptığınız bir tercih olması gerekir. Gülmekten yoksun bir günü kim seçer ki? Kim kötü bir günü bile bile seçer? Kötü bir güne kim en baştan eyvallah der? Bir günü nasıl teslim alacağınız, onu nasıl geçireceğiniz konusunda hiç söz hakkınız yokmuş gibi kötü bir günü kim kabul eder.

Geçireceğiniz günü başka birinin seçmesine ya da başka bir şeyin belirlemesine izin verir misiniz peki?

Hayatınız üzerinde bütünüyle söz sahibi olmak zorunda değilsiniz, fakat gülümsemeyi, tebessüm etmeyi seçmek zorundasınız. İçinizden gülümseyin canlarım. Her ne yaşıyorsanız, her neyle uğraşıyorsanız sonsuza kadar sürmeyecektir bu. Evet doğru, kötü bir ruh hali kendi kendine çekip gidecektir ama siz onu erkenden de kovalayabilirsiniz.

Acı çekmek istemediğinizi hep söylüyorsunuz, lakin gün boyunca sanki memnuniyetle de acı çekiyorsunuz, görünen bu.

Yaprak kımıldamayan, rüzgarsız bir yerlerdeyseniz, kasvet, rehavet içindeyseniz ayağa kalkıp gidin, uzaklaşın oradan. İçine gömüldüğünüz o koltuktan kalkabilirsiniz, öyleyse bu ruh halinden de çıkabilirsiniz.

Eğer bir çeşit ruh hali taşıyabiliyorsanız, bir başka çeşidini de taşıyabilirsiniz.

Ruh halinizi desteden çektiğiniz bir kağıt olarak farz edin. Çektiğiniz kağıdı beğenmediniz mi? Öyleyse onu yere koyun ve bir başkasını seçin.

Ruh halinizi bir şeyler için alışverişe çıkmanız gibi farz edin. Aradığınız şeyi girdiğiniz ilk dükkanda bulamadınız mı? Öyleyse ikinci bir dükkana gidin. Gerçekten istemediğiniz bir ürünse onu kabullenmek, kanaat getirmek zorunda değilsiniz.

Ruh halinizi size gelen bir kutu çikolata olarak farz edin. Kutuyu açıyorsunuz. Siz karamel seviyorsunuz. Isırıp baktığınız ilk çikolatanın içinde ise başka türden kremalı bir dolgu var. Sizin ilk tercihiniz bu değil halbuki. Bunu yemek zorunda değilsiniz; veya ısırdığı her şeyi yemeye kendisini mecbur hisseden bir insanınız diyelim, öyleyse bu çikolatayı yiyip devam edin bakalım. Kutunun içinde tam sizin sevdiğiniz sakızlı karamellerden de var. Onları bulmanız için sizi bekliyorlar.

Geçireceğiniz günün niteliğini seçin, belirleyin dediğim zaman bunları kast ediyorum işte. Belki de istediğiniz gün çok yüksek bir rafta duruyor ve ona erişemediğinizi hissediyorsunuz. Öyleyse ulaşmanıza yardım edecek bir şeylerin üzerine çıkın siz de.

Kötü bir ruh hali, bozuk moral kötü bir gün olarak tercüme edilmek, böyle bir dönüşüm geçirmek zorunda değildir. Bunlar eş anlamlı olmak zorunda değildir. Süratli bir oyuncu olun siz; rolünüzü, kostümünüzü hemen değiştiriverin. Yeni bir ruh haline geçiş yapın ve bunda aceleci olun. Günün o sahnesinden çıkın ve gününüzü olmasını istediğiniz gibi kılın.

Hepinize iyi günler olsun.

Çeviren: Engin Zeyno Vural