Yaradan gözyaşı dökseydi şayet



Tanrı dedi ki:

Göreli dünya açısından çeşit çeşit insan vardır, çeşit çeşit lisan vardır ve lakin bunların hepsi Bir’dir. Hepiniz Bir’siniz.

Lisanlar ortaya çıktıkları toprak üzerinde gelişim gösterseler de hepsi Birdir; ortak bir paydadır onlar, tek bir ortak ses.

Lisanlar bir ses karmaşası değildir. Dünya’dan kaynak bulur, onun üzerinde yetişirler. Bazı çiçekler Afrika’da yetişir, bazı çiçekler Asya’da; bu da murad edilen haldir.

Lisanlar iklime göre de şekillenirler – burada iklimle her türlü hali kastediyorum; arazi, hava, bitkiler, dağlar, çöller, akarsular; tabiri caizse o diyarın kişiliğini - insanlar ise iklime göre gelişim gösterdiklerine göre o diyarın insanlarının mükemmel olması, o diyarın, o toprağın mükemmel olması gibi o diyardaki lisanlar da mükemmeldir dolayısıyla.

Bir dilin yapılanmaya başladığı zamanlarda –o diyarın kendine has özellikleri ne olursa olsun- tüm lisanlar Benim hançeremden çıkan bir sesle başlamıştır; Benim gırtlağımdan çıkan aynı sesle, dolayısıyla tıpkı her şeyin Benden kaynak bulması gibi tüm diller de Benden kaynak bularak gelişim göstermiştir. Bölgeler ortaya çıkmıştır, ülkeler ortaya çıkmış, toplumlar ve lisanlar ortaya çıkarak şekillenmiştir. Filizlenip gelişmiştir onlar.

Yalnızca sevgi tam olarak gelişmiş, tamamen çiçeklenmiş olarak tüm heybetiyle gelmiştir; çünkü sesimin her bir perdesinde, gırtlağımın her bir gamında Cennet’in sevgisi boca olmuştur Yeryüzüne. Her boyuta sevgi nüfuz etmiştir, boyutsuzca. Görmediğiniz zamanlarda bile sevgi aralıksız olarak büyüyp yayılmaya devam eder; aksini bir an dahi aklınızdan bile geçirmeyin. Sevginin mevcudiyeti olmasa hayat hiç mi hiç var olmazdı ki. Sevgi olmadan hiçbir şey var olmazdı. Sevgi olmaksızın bir varoluş, bir mevcudiyet yoktur.

Sevgi olmasa ne bir ülke, ne bir halk; hiçbir şey var olamazdı. Sevginin eli kolu bağlanmış olabilir, ama böyleyken de mevcuttur o. Parçalanmış, yanmış yıkılmış bile olsa sevgi mağlup edilemez, hayat mağlup edilemez. Ve tüm lisanlar da sevginin lisanıdır.

Dünyada kaç tane ses vardır? Peki kaç tane lisan var olabilir sizce? Sonsuz. Lisanlar ise kendilerini yaratmışlardır. Hiç kimse onları icat etmemiştir. O bölgeden, o topraklardan ve o toprağın insanlarından çıkmıştır onlar; Benim de yüreğimden. Hiç kimse hiçbir dili ya da halkı alaya alamaz; çünkü hepsi Benimdir onların.

Eğer ağlasaydım Ben, ağlayabilseydim şayet – ama bunu yapamam çünkü gözyaşlarım yoktur Benim, onlara ihtiyacım da yoktur – çocuklarım biri birlerini sevmedikleri zaman yapardım bunu, biri birlerine saygı duymadıkları zaman ağlardım hıçkıra hıçkıra. Buna bireyler bazında da gözyaşı dökerdim, uluslar, toplumlar vb. bazında da. Bu gezegen üzerinde sevilmeyecek, değer verilmeyecek ve saygı gösterilmeyecek hiçbir şey yoktur.

Hangi çiçek hoş değildir ki? Benim bahçemdeki hangi meyve hoş değildir? Tadını çıkarmanız, keyfine varmanız için size verilen hangi çiçek, hangi meyve Benim değildir? Değerli hazineme ait olmayan hangi hayvanı size bahşetmiş olabilirim Ben? Ve hangi insan varlığı ruhumun yüreği değildir Benim? Hangi insan varlığı, çocuklarımın her birini onurlandırdığım gibi onurlandırılmaları, sayılmaları için verilmemiş olabilir size? Ki çocuklarım suretimden yaratılmıştır Benim; onları ve sizi sevdiğim gibi sevilmeleri için yeryüzüne dağıtılmıştır onlar. Kendinizi ayrı tutsanız, bir kenara ayırsanız bile sizi seviyorum Ben.

Tabii ki seviyorum. Sevgiden teşekkülüm ve sizi de aynı sevgiden yarattım. Siz ise herkesi sevmediğinizde – eğer ki ağlamaya muktedir olsaydım – sevilmeyen kişi için değil, size vermeniz için bahşetmiş olduğum sevgimi vermeyen sizler için gözyaşı dökerek ağlardım Ben.

Neyi veriyorsanız Bana veriyorsunuz. Neyi esirgiyorsanız da Benden esirgiyorsanız. Vermek için Benim en azım, birazım yoktur. Sadece Ben varım verilecek. Vermek için Benden daha azı, eksiği gibi bir şey de yok. Dolayısıyla Ben de sizden sevmenizi istiyorum şimdi; hepsini, herkesi sevmenizi şimdi.

Çeviren: Engin Zeyno Vural