Forum Aski - Türkiye'nin En Eğlenceli Forumu - İlişkiler Denge ve Mesafe(Örnek hikaye ile)

İlişkiler Denge ve Mesafe(Örnek hikaye ile)

Eski zamanlarda bir kış ormanda müthiş bir soğuk varmış, bu soğuktan bütün hayvanlar etkilenmiş ve büyük kayıplar vermişler. Ama en çok kayıp verenler kirpiler olmuş.

Kirpilerin pek çok hayvan gibi korunacak kürkleri yokmuş, bunların yerine kendilerini sıcak tutması zor olan dikenleri varmış. Düşünmüşler taşınmışlar bu soğuğa karşı nasıl bir çözüm bulabiliriz diye.

Daha sonra hep birlikte şöyle bir karar almışlar. “Geceleri tüm kirpiler bir araya toplanalım. Birbirimize yakın durarak geceyi geçirebiliriz. Bu sayede birbirimizin vücut sıcaklığından yararlanarak ve aramızdaki hava sirkülasyonunu da önleyerek donmaktan kurtuluruz” demişler. İlk birkaç geceki deneyimlerinde bunun işe yaradığını fark etmişler ancak başka bir sorun ile karşılaşmışlar.

Üşüyen kirpilerin birbirlerine fazla yaklaşmalarından yaralanmalar olmuş, daha sonraki gecelerde uzaklığı fazla tutmuşlar yaşadıkları bu korkudan. Bu defa da donma olaylarını durduramıyorlarmış. Ancak yılmamışlar ve her gece bu deneyime devam etmişler.

Birkaç deneme yanılma sonrasında, birbirlerinin vücut sıcaklığından yararlanacak kadar yakın, ancak birbirlerini incitmeyecek kadar uzak durmayı öğrenmişler.

Hayatta her şey bir denge üzerine kurulmuştur. Denge bozulunca her şey bozulur. İnsan ilişkilerinde de durum pek farklı gözükmüyor. Hayattaki her aşırılıkta insan yapısına zarar söz konusudur.

Özellikle ailevi ilişkilerimizde, ebeveyn-evlat ilişkimizde farkında olmadan belki de ne çok haddimizi aştığımız durumlar oluyor.

Denge yaşam demektir. Denge sağlıklı bir yaşam biçimidir. Tıpkı kirpilerin hikayesinde olduğu gibi mesafenin kalktığı ve dengenin bozulduğu her durumda zarardan kaçınılmaz.

Saygının ve duyarlılığın olmadığı hangi aile gerçek anlamda aile olabilmiştir ki? Aile olabilmek demek, iki insanın bir araya gelerek ortak bir amaç doğrultusunda yaşayabilmesi demektir. Karşılıklı sevgi, saygı ve anlayış göstererek ortak bir kültür yaratabilmektir. Birlikteliğimize fayda sağlayacak ve ilişkimizi besleyecek kadar yakın olabilmektir aslolan. Birbirimizi incitecek kadar uzak olmak veya kişilik haklarımızı zedeleyecek kadar bencil olmak demek değildir. Eşimizin kırmızı, yeşil veya mavi giymesinden hiç hoşlanmıyor olabiliriz ve bundan sürekli yakınıyor olabiliriz. Ancak bize olan sevgisine rağmen vazgeçmiyorsa, adam o renklerle kendini daha iyi hissediyor olabilir.

Ebeveyn – evlat ilişkilerimizde de denge çok önemlidir. Bazı ebeveynler çocuklarını heykeltıraş gibi yetiştirirken, bazı ebeveynler bahçıvan gibi yetiştirmeyi tercih ederler.

Günümüz koşullarında acaba hangisi doğru olabilir? Elbette ki; çocuklarımız hepimiz için çok kıymetli ve özeldir.

Her birimiz çocuklarımızın en iyi şekilde yetişmesini isteriz. Ancak bunu isterken farkında olmadan bazen haddimizi aşıyor muyuz acaba?

Bir çocuktan her an test çözmesini ve sürekli ders çalışmasını beklemek o çocuğu ne kadar mutlu bir birey yapabilir ki?

Çocuklarımıza ne kadar birey olma hakkı sağlıyoruz? Kendi isteklerimizi ve yaptırımlarımızı dayatarak onların sağlıklı ve özgüvenli çocuklar olmalarını nasıl bekleyebiliyoruz?

“Balerin olmasını istiyorum kız çocuğu ne güzel narin olur fena mı, ama tutturuyor voleybol oynamak istiyorum diye”. Benim isteğim ile kızım ne kadar balerin olabilir ki?

Koruyuculuk,kollayıcılık veya mükemmeliyetçilik adı altında çok baskıcı ve çekilmez bir ebeveyn olmuyor muyuz?

“Neyiniz eksik her şeyiniz var, bir dediğinizi iki etmiyorum”….

“Sizin üniversite bahçesi ayaz olur şimdi oğlum, üstüne kalın bir şeyler giy”….

“Benim bu kadar uğraşımdan sonra, Robert i kazanamayacaksan hiç gözüme gözükme”…..

Bazen de umursamaz veya kırıcı tavırlar ile sevgiden ve güvenden yoksun çocuklar yetiştirmiş olmuyor muyuz?

“Seni dinleyemem, şu an işim başımdan aşkın bir de seninle uğraşamam” …..

Çocuklarımıza bırakacağımız en büyük miras eğitim ve ahlak ise, bu çok önemli nüansları gözden kaçırmış olmuyor muyuz?

Kirpilerin hikayesinde olduğu gibi, mesafeyi göz ardı ederek yaşamın içindeki dengeleri nasıl sağlayabiliriz ki?

Denge hayatımızın her alanında çok önemli bir unsurdur. İster kanka boyutunda, ister aynı iş yerinde çalışan ve çok iyi anlaşabilen arkadaşlar olalım, ister ortak bir hedef için mücadele eden bir grubun kafadar üyeleri olalım, her durumda ve her koşulda o ince çizgiyi unutmadan yaşamalıyız.

Hayattan ve insanlardan beklentilerimizi minimuma indirerek yaşamayı öğrenmeden, ilişkilerimizde problemler bitmez. Diğer insanların bize ve bizim koşullarımıza uyum sağlamasını isteyerek değil, biz onlara gereken uyumu nasıl sağlayabiliriz bunu düşünerek yaşamayı öğrenmeden problemler yakamızı bırakmazlar.

Goethe der ki; Dünya o kadar ilahi bir şekilde organize edilmiştir ki; her birimiz kendi yerimizde ve zamanımızda diğer her şey ile denge halindeyizdir.

Dengeler üzerine kurulu bir ömür geçirmeniz dileğiyle,

ALINTI