Değişimi Amaç Yapma Yanılgısı

[Jineps]

Değişimi Amaç Yapma Yanılgısı

Evet değişiklikler güzeldirinsan hayatına yenilik ve çeşitlilikler katar.Hatta bazen ve veya bazı alanlarda mutlaka gereklidir de...Örneğin teknoloji ve bilimin sınırlarına henüz gelinmedi bu alanda sürekli evrimleşilecek ve ilerlenecektir.

Bu da yepyeni nimetler ve yaşam tarzı sunacaktır insana.

Bunlar değişimin gerekli ve de faydalı olduğu taraflar.Ama bir de madolyonun öbür yüzü var.Değişimi mutluluğa götürecek araç değil de amaç olarak gören olumlu olumsuz demeden sırf değişiklik olsun diye değişim isteyen sağlıksız bir düşünce yapısı da hakim dünyada ne yazık ki..

Bunun bir benzeri noktaya "olumlu çeşitlilik ve olumsuz çeşitlilik" konusunda (ALTERNATİFORUM'DA) değinmiştim. Çeşitlilik ve farklılık ne kadar çok olursa o kadar iyi olur.Ama siz tutupsakatlıklarıhastalıklarıırkçı düşünceleri ve buna benzer çeşitli olumsuzlukları da sırf çeşitlilik olsun diye gerekli olarak görürseniz işte o zaman film kopar.Olumsuz çeşitliliğin fakirleştirici etkisini görmez ve onunla mücadele etmezseniz bu zenginlik değil fakirlik olur demiştim.

Yine sırf değişim olsun diye olumsuz değişimi kabullenirseniz aynı hataya düşersiniz.Yani sağlıklı halinizden sıkılıp hasta olmayı veya sakatlanmayı arzularsanız bu dediğim sağlıksız ruh haline bürünmüşsünüz demektir.Ya da başıma biraz üzücü ve sıkıntılı olaylar gelsin artık diyorsanız yine sırf değişim olsun diye değişiklik olsun diyen değişime tapan gruba girmişsiniz demektir.

Hayat sonsuz denilebilecek olumlu değişimi yaratacak kombinasyonlara sahipkenolumsuz değişime yönelmek gerçekten trajediktir.

Bu olumlu kombinasyonlar sonsuz bir süreç içerisinde insanın hayatına sonsuz bir zenginlik katacak potansiyele sahiptir.Ama olumsuzları ise zenginlik değil fakirlik katar.

Bu yüzden her şeyde değişim istemek büyük bir hatadır.İyi olanmükemmel olan değiştirilirse bu evrim değil dejenerasongüzellik değil çirkinlik olur.

Ve evrim her şeyde değil bazı şeylerde vardır ve gereklidir yoksa oluşacak olan gelişme değil bozulma olacaktır.

Değişimi mutluluğa ve güzelliğe giden bir araç değil de amaç yapanlarbu hatalı bakış açılarından dolayı güzelliklerin bile yıkılmasınıhatta yok olmasını isterler farkında olmasalar da.Çünkü onlara göre mutlaka daha güzel ve daha iyi vardırbirşeyde mutlak mükemmelliğegüzelliğe ulaşılmış olabileceğini düşünmezler biledüşüncekler olsalar da kabule yanaşmazlar.Hatta bunu kabul etseler de sırf değişim için yine güzelliğin yıkılmasından yana oy kullanırlar.

Herşey sürekli değişmelidiryaşam şeklihali hatta evrensel yasalaryaşam formatları bile (onların gözünde).


Evrimciler ister ruhçuister materyalist olsun bunu hayal eder genelde.Eğer ahiret inancına sahipse ve cennete inanıyorsa bile onun sonsuz olmasını kabullenemez.O da günün birinde yok olmalıdır.Çünkü onların gözünde amaç güzelliğe ulaşmak ve muhafaza etmek değilnasıl olursa olsun sürekli değişimi yaşamaktır.

Bu yüzden ölümü ve yok oluşu sürekli ister ve tasvip ederler farkında olmadan.Dediğim gibi ölümsüzlüğecennet yaşamının bile daimi olmasına tahammülleri yoktur farkında olmasalar bile..O da miladını doldurup birgün yok olmalı ve bambaşka oluşumlara geçilmelidir.

Bu inanç ruhçu öğretiden tüm dünyaya yayılmış durumdadır.Kendini safkan ruhçu olarak gösterebileceği gibimateryalist veya hristiyanmüslüman veya yahudi şeklinde de gösterebilir bu inanç.Her inancın arasına sızmıştır.Hatta İslam gibi tam karşıt bir inancın içerisine bile....İslam dünyasına tasavvufmusevi dünyasına ise kabala öğretisiyle girmiştir bu öğreti.Tabii daha başka versiyonları da mevcuttur...

Değişimi araç olarak değil de amaç olarak görenler çoğu kez kendi rüya ve idealleriyle bile büyük bir çelişki içerisindedirler.

Örneğin birçok evrimci güzelliklere ulaşmayı hedefler.Hastalıklar fakirlik hatta ölüm ortadan kalksınsavaşlar ve olumsuzluklar artık olmasın der.Ama bir yandan da inançlı bile olsa bu evrimciler cennetteki sonsuzluğu bile kabullenemez bir ruh hali sergilerler.Birden bir bakmışsınız ki acısız hayatın ne anlamı varkötülük olmadan iyiliğin tadına varılabilir mi gibilerinden tam tersi bir inancı açığa vurmaktalar.Hatta dediğim gibi dünyadaki acılarıölümü bile istemez gibi görünürkenbirdenbire cennetteki ölümsüzlüğü bile istemez bir yapıya bürünürler.Cennetin bile birgün yok olamsını isterler.Farkında olmadan bu dünyadaki tüm kötülük ve olumsuzlukları överyüceltir Ve de isterler.İşin trajik yanıbu çelişkilerinin çoğu kez farkına bile varamazlar.

Bu arada başka bir yazımda daha geniş bir bakış açısıyla değinmek istediğim bir konuya kısaca burada da değinmeden geçemiyeceğim.

Bu dünyadaki acı ve ıstıraplar övülürkenbuna kanıt olarak yanlış bir sembollendirme yoluna gidilir.Bu dünyadaki acı ve sıkıntılaryiyeceklerdeki acıekşi gibi tatlarla sembolleştirilir ve buna karşılık yaşamdaki güzellikler de yiyeceklerdeki "tatlı" tadıyla özdeşleştirilir.Ve ondan sonra çıkıp da "sırf tatlı yenir mi biraz da acı ve ekşi tatları tadacaksın ki hayatını yaşayasın" derler.

Ama buradaki temel hata bu eşleştirmede yatmaktadır.Çünkü acı ve ekşi de tıpkı tatlı gibi bir tattıryani bir nimettir.Bunlar eşit derecede güzelliklerdir.Tatlı bir elma da acı bir biber de Allah'ın bize sunduğu eşit dercede mükemmellikte güzelliklerdendir.Birinin diğerine bir üstünlüğü yoktur.Ama kimisi kişisel tercihinden dolayı tatlıyıkimisi de tuzlu veya acıyı tercih edebilir.Yani acı tat hayattaki olumsuzluğa veya ızdıraba karşılık değildir.Tıpkı tatlı gibi ayrı bir nimetayrı bir hazdır.

Hayattaki olumsuzluklar ise bir nimet çeşidi değil bir belaüzücü bir durumdur.Aynı sembolleştirmeyi renklerde de yaparız.Örneğin siyah rengi kötülüğebeyaz rengi ise iyiye güzelliğe denk gelecek şekilde sembolleştiririz.Ama halbuki siyah ve beyaz eşit dercede güzelllikteki 2 renktir.Ne siyah kötülüğü temsil ederne de beyaz iyiliği...

SEMBOLLEŞTİRMEYİ DAHA DOĞRU BİR ŞEKİLDE YAPMALIYIZ

Beyaz ve siyah aynı değerde birer renktirler.Eşittirler.Aynı şekilde yiyeceklerdeki tatlar da renkler gibi eşittirler.Bu yüzden bunlardan biri iyiliğe güzelliğebir diğeri ise kötülüğeızdıraba denk gelemez.Bunlar bizim hatalı ve /veya eksik sembolleştirmelerimizden kaynaklanmaktadır.

Eğer illaki sembolleştirme istiyorsak bunu daha doğru ve dikkatli bir şekilde yapmalıyız.Örneğin bunu tatlarda yapacaksak hayattaki ızdıraba karşılık olarak herhangi bir tadı kullanmamalıyız.Çünkü dediğim gibi bütün renkler gibi tatlar da eşit derecede güzellikler(nimetler)dir.Bunlardan herhangibi birini çirkinliğe sembolleştiremeyiz hepsi ayrı güzelliklerdir.Hiçbiri çirkin veya sıkıntı verici değildir.Hepsi de mutluluk ve haz vericidirler.

Ama hayattaki üzücü olaylar olumsuzluklar ise nimedingüzelliğin tam tersi olan "bela"dırlar.Bu yüzden sembolleştirmemizi de bunu göz önüne alarak yaparsak daha sağlıklı sonuç elde ederiz.Mesela sıkıntının sembolü olarak bozulmuşçürümüş veya zehirleme aşamasına gelmiş yiyecekleri kullanabiliriz.Yani "tatlı-acı" gibi güzel tatlar veya "siyah-beyaz" gibi güzel renkler değil de olsa olsa "bozulmuşçürümüştatsızlaşmışzehirleyici ve iğrelti hale gelmiş" şeyler kötülüğüsıkıntıyı sembolize edebilirler.

Bu açıdan bakıldığında da hayattaki ızdırablarüzüntülerkötülükler hayatın tadı tuzu falan değildirler.Ya da hayatın renkleri değildirler.Olsa olsa hayatın bozulmuştatsızlanmış zehirleyiciistenmeyen deneyimleridir.

Bu yüzden bu yanlış eşleştirme ve sembolleştirmelere dayanarak hayattaki olumsuzlukları övmek büyük bir hatadır.

Bu yanlış inançlar yüzünden hayattaki kötülüklerle yeterince iyi mücadele edemeyebiliriz.Öyle ya madem sıkıntılar hayatın tuzu biberio zaman onlarla niye vargüçle savaşılsın?Hastalıklarfelaketlersakatlıklarsava şlarölüml eryaşlanmafakirlik ve tüm kötülükler ....Bunlarla niye mücadele edilsin o zaman.Hatta bir insanın acı çekince değişik bir güzellik yaşayacağı veya onun ongunlaşacağı inancına sahipsenizo kişiye kötülük yapma yolunu tercih bile edebilirsiniz. Çünkü bu yanlış inanç sonuçta bu kapıya çıkıyor.Öyleyse bir insana iyilik veya kötülük yapma arasında bir fark kalmıyor.Sadece değişik tatlar tatmasını sağlıyorsunuz.Bu düşünce kötülük yapmanın da aslında iyilik yapma olduğu yanlış inancına götürür insanı.