Bir gurup erkek arkadaş, barda otururlarken birinin cep telefonu çalar. Birisi telefonu açar. Ortam çok gürültülüdür: Telefonun öbür ucundaki kadın sesini zorlukla duyar:
- Sevgilim, arkadaşımla geziyorum da, biraz önce çok güzel bir kürk gördüm. 400 TL' cik. Senin kredi kartından alabilir miyim? N'oooolur, alabilir miyiiiiimmmm?
- Tabi canım, Al.
- Ah sevgilimmmm! Çok şekersin. Bişeycik daha var ama kızmayacaksın, değil mi?
- Hayır, kızmam...
- Kuyumcuda tek taş pırlanta yüzük gördüm. Çok güzeldi sevgilim. Senin kredi kartından alabilir miyim? 1000 TL'cik. N'ooooluuurrrr. Alabilir miyim?
- Peki, al canım. .
- Sevgilim benim. Bir tanem. çok şekersin. Bu akşam sana harika bir gece yaşatacağım. Canım bir şey daha var. Ama kızarsın diye korkuyorum...
- Kızmam, söyle bakayım.
- Galeride bir araba beğendim sevgilim. Çok güzeldiiii... 20000 TL'ye bırakacak. Senin adına bankadan bir kredi açtırsak diyorum sevgilim. Bankanın şube müdürü tanıdık. Sen tamam dersen hemen yapacak işlemleri. N' ooolurrrr sevgilim, seni çok seviyorum.
- Peki, peki. Tamam. Olur. Al bakalım.
- Tatlı sevgilim benim. Canım sevgilim. Seni çoook seviyorum. Hadi by akşama görüşürüz.
Genç adam telefonu kapatır ve arkadaşlarına sorar:
- Bu telefon kimindi yahu?.

__________________
Yaşamı bir film gibi düşünmek lazım çeşitli içerisinde çeşitli rolleri barındıran bir film. Bu rollerin içerisinde ne artist , ne aktrist nede figuran olmalı insan. Senarist yönetmen olmalı kendi yazıp kendisi yönetmeli kendi yazdığımız bir film olmalı hayat. .