Kinect daha Kinect olmamışken, adı henüz Project Natal’ken çıkan Milo’yu hatırlıyordur herkes, ağzımız açık izleyip Milo ile konuşmayı istemiştik aylarca. Sonra Kinect oldu Natal’ın ismi, Milo hala oralarda bir yerlerdeydi ama kontrolör olmadan oyun oynama fikri bir ütopyanın başlangıcı gibi duruyordu. Aynı zamanda sonuydu da, tonlarca teknik sorunla geldi Kinect. Evet, artık Kinect’in teknik sorunları yok, keza oturduğunuz yerden konuşarak Xbox’ınızı kontrol etmenize yardım ederek tembelliğinize tembellik katıyor olabilir ama Kinect bir başlangıçtan öte, pompalanmış bir oyuncaktan öteye gidemedi. Dans etme ve spor yapma cihazı olmak dışında pek de bir işe yaradığını söyleyemeyiz oyunlar konusunda. O yüzdendir ki Kinect, öylecene durdu kaldı. Ne bir şeyleri geliştirebildi, ne kendisi gelişebildi.



Albion her ne olursa olsun, her zaman Albion.

Yine de Milo her zaman oradaydı. Peter Molyneux’nün Milo’su, oyun tasarımının dahisi Molyneux’nun Kinect’i gibi kendini asla unutturmadı. Molyneux’nün dehasının bir diğer eseri Fable vardı bir yandan da, her bir oyunu akıllara kazınan anlara ev sahipliği yapan, kara mizahının içinde kahramanlık hikayelerini anlatan bir Fable. Ama bu sefer başka Fable bu, lezzetli Fable değil.


Oyunda attan inip büyüye binmek esas kural.

Oynadığınız tüm Fable’ları unutmanızda fayda var Fable: The Journey’den tat almak istiyorsanız, Çünkü aradığınız derinliği bırakın bulmayı, esamesi bile okunmuyor. Öylesine Fable değil ki bu oyun, seride ilk defa ana karakterimizin bir ismi var; Gabriel. Tüm oyunu onun gözlerinden görüyoruz, arada sırada da sinematiklerde şeklini şemalini görebiliyoruz; ama oyunun çoğunluğu Gabriel’in gözünde geçiyor dediğim gibi. Zira Fable: The Journey, on-rail bir rol yapma oyunu [On-rail’in ne olduğunu bilmeyenler için hatırlatalım, sizin sabit olduğunuz ve oyundaki gidiş yollarınızın önceden belirlenmiş olduğu, sizin de sadece ateş etmeniz gereken oyunlar. Örn. Time Crisis serisi, Resident Evil: The Umbrealla Chronicles, Paradise Lost, vb. ]. Bu açıdan baktığınızda aslında oyunun hedef kitlesinin kemik Fable kitlesi olmadığını anında görüyorsunuz. Hedef kitle, yaşça daha küçük olan ve Kinect’iyle oyun oynayan genç oyuncular. Ki zaten oyundaki her şey buna göre tasarlanmış.

__________________
Aşk der ki sana: Yolumdaysan başım feda yoluna; ama bil ki senin de başını isterim yoluma. Kahır, kapris gelecekse senden amenna! Ama ayağına diken batarsa yolumda ah edip vahlanma!...
Aşk bilek gücü değil “YÜREKTİR”! Yüreğin yetmiyorsa düşme yollara!…