Yetişkinler için yazılıp, çizilen bir çizgi roman aradan geçen birkaç yıl ve dünyayı kendine esir eden, sevmeyeni çok olsa da büyük bir zevkle izlenen bir dizi. Sadece bir yıl sonra PC ve konsol oyuncuları için bir sonraki bölümü beklenen bir oyun: The Walking Dead: The Game!

Her şeyden önce bu eleştirinin önceki üç episode'a ait SPOILER içerebileceğini, oyuna yeni başlayacaksanız alması yüksek ihtimalli zevk ve dehşeti baltalayabileceğini unutmayın. Son olarak karşımızda sinematik olarak ilerleyen, hafif adventure soslu, önünüze geleni parçaladığınız değil, en sevdiğiniz kişilerin yanıbaşınızda katledildiği, size zorla mezar kazdırıp, gözlerinizi yaşartmaya bile sebep olan "sevimsiz" bir oyun var. Lee, her eve bir tane Clementine ve sürekli değişen "diğerleri" ile birlikte çıkılan yolculuğun son adımlarına merhaba deyin.




İlk üç bölüm boyunca sayısı sürekli değişiklik gösteren hikayenin karakterleri ile (tabiri caizse) hem sevişip, hem de savaştık. Üçüncü kısımda işler daha ne kadar kötüye gidebilir, bu insanlar daha ne kadar acı çekebilir ki, derken imdadımıza dördüncü bölüm olan "Around Every Corner" koştu. Koştu diyorum çünkü her an olmasa bile Lee ve diğerleri sürekli olarak kaçmak, araştırmak, korkmak ve (yine) acı çekmek durumunda kalıyorlar. Küçük Clem için kendimizi defalarca ölümün eline veriyor, sonra geri çekmeye çalışıyor ve bazen de başarıya ulaşıyoruz.

Episode 3 - Long Road Ahead öyle bir final ile bitmişti ki, "o kim olabilir ki?" sorusu aklımızdan neredeyse iki ay boyunca çıkmamıştı. Episode 4 bu bilinmeze yanıt verecek gibi davransa da, her yeni sahnede yerine yenilerini ekliyor.

Yol yürünür olunca(!) "Tekne de tekne!" diye tutturan bencil aile babamız sayesinde girdiğimiz ilçe daha ilk dakikadan bizler için ölüm kapanına dönüşüyor. Kimin çaldığı belli olmayan (cevabı çok sinir bozucu) kilise ve okulun çanları, nefes alan tek bir canlıya rast gelememek, gizemli sesin tehditleri, uyarıcı olarak kullanılan zavallı zombiler, ütopyaya ulaştığı söylenen faşist bir komün, Clem'in ailesi, parçalanan hayatlar, çıkarcı doktorlar, bitmek bilmeyen bencillik salgını, hayatta kalma serüveninin çirkinlik adı altında bile adlandırılamayacak pozisyona gelmesi, daha nice sıradan günlük olaylar.

__________________
Aşk der ki sana: Yolumdaysan başım feda yoluna; ama bil ki senin de başını isterim yoluma. Kahır, kapris gelecekse senden amenna! Ama ayağına diken batarsa yolumda ah edip vahlanma!...
Aşk bilek gücü değil “YÜREKTİR”! Yüreğin yetmiyorsa düşme yollara!…