iyilik her zaman bulaşıcıdır. Nerden mi çıktı? Şöyle ki geçen gün kedilerimde fark ettim bunu. Ares ilk geldiğinde eski ofisimiz de Max adında başka bir kedimiz vardır. Kendisi gençlik hastalığından muzdarip kemikleri cam gibi kırılgan ve elinize alsanız bile canı yanan bir yavruydu. Ares geldiğinde 1,5 aylık Max ise 6 aylıktı. Fakat Max büyüemediği için Ares ile aynı boydaydı ve buna rağmen Max Ares'i kolluyordu her ne kadar gücü yetmesede. Ares ise sürekli Max'in tepesinde onunla boğuşmaya çalışıyordur. Zaman zaman MAx'in canı yansa da yinede Ares'e sesini çıkarmıyor itelemiyordu. Böyle böyle aylarca Max ölene kadar Ares'e abilik yaptı. Sonra ne mi oldu?
Ares büyüdü aslan gibi erkek oldu ama ona rağmen Kali eve geldiğinde onu kanatları altına aldı. Çoğu zaman camın kenarında bekleyip Kali dışarı çıkmak istediğinde ona izin vermedi çünkü dışarda diğer kediler ona saldırır diye ve aynı zamanda dışarda ki arkadaşlarının da içeri girmesini önledi. Kali ise Ares'ten gördüğü bu davranışı şimdi Shima'ya uyguluyor. Kali erkek olmasına rağmen Shima'nın onu patisini meme sanıp emmesine izin veriyor uyurken Shima'ya sarılıp uyuyor sürekli onu kolluyor Ares yokken eve girmeye çalışan kedileri kovalıyor.
Bir benzeri Rommel içinde geçerliydi. Rommel annesi tarafından rededilmiş sorunlu bir yavruluk dönemi geçirmiş ve saldırgan bir köpek olmasına rağmen sonrasında 4 tane yavru baktı farklı zamanlarda.