Onları görmedin mi? Boş boş bakıyorlar. Düşündükleri tek şey, kendilerini ucuz olmadan nasıl satabilecekleri, bütün duygularını en fazla nasıl tatmin edebilecekleri. Nasıl her duygusal hareketlerinden mümkün olduğunca çok kazanırlar? Önceden belirlenmiş bir amaçla doğduklarına çok eminler. Ne de olsa "sadece bir kez" dünyaya geliyorlar. Böyle insanlar bir şeye inanabilir mi? Hiç kimse inanmıyor, hiç kimse. Ve en berbatı kimsenin buna ihtiyacı yok. Kimsenin o Oda'ya ihtiyacı yok. Benim tüm çabalarım boşuna.
Andrei Tarkovsky, Stalker (1979)