Bir dahinin yalnız ölümü

[semragül]

Bir dahinin yalnız ölümü

Tarih 1847.

Viyana Hastanesi.

Hastaneye kaos hakim.Hastanede iki bölüm var ve bunlardan birinde doğum yapan her yüz kadından doksanı “lohusa humması” denen hastalıktan ölüyor.Bilim henüz mikropların,virüslerin ve bakterilerin keşfini yapmamış.Hastane profesörleri ölümlerin çokluğunu ebelerin ve asistanların uğursuzluğuna bağlama cehaletinde.

Bir dahi bütün bu olanlara karşı çıkıyor.
Dr. Semmelweis, profesörlerle aynı fikirde değil.

O,tıp öğrencilerinin kadavraları kesip biçtikten sonra,ellerini hiç yıkamadan doğumhanelere girip çıktıkların görüyor ve kendi bölümünde,tüm doktor ve doktor adaylarının doğumhanelere girmeden önce ellerini kireçli su ile yıkamalarını öneriyor.Bu önerisini 1847 yılında çalıştığı klinikte uygulamaya sokar sokmaz,doğum yapan kadınların mikrop kapıp ölmelerini %90 oranında önlüyor.

Fakat bu buluşu,onun için felaketinin başlangıcı oluyor.Tıp dünyası ayaklanıyor,görüşlerini reddediyor.O zamanın görüşlerine göre,Dr.Semmelweis’in hiçbir bilimsel kanıtı yoktur.Ayrıca o günün bakış açıları içinde,halka hizmet eden doktorların ellerinin mikrop taşıdığı düşünülemez bile.

Dr.Semmelweis durmuyor,1848’de sadece doktorların değil,kullanılan bütün aletlerin yıkanmasını da uygulamaya koyuyor.Görüşleri nerede ise,tamamen reddediliyor.Hastanenin ileri gelen profesörleri,Dr. Semmelweis’i hastaneden kovuyorlar.Bu da yetmiyormuş gibi onun bir doktor değil bir şarlatan olduğunu etrafa yayıyorlar.Kimse onunla konuşmuyor ve yan yana gelmiyor.

Tüm yaşadıklarından sonra Dr.Semmelweis,alkole başlıyor.1865 yılında yatırıldığı akıl hastanesinde henüz ilk haftasında,bir hastabakıcı tarafından dövülüyor ve yaralarının mikrop kapıp kangren olması sonucu,47 yaşında yalnız başına ölüyor.

Günümüzde bu aptal profesörlerin hiç birinin ismini bilmezken,Dr. Semmelweis’in ismini tıp tarihinin altın sayfalarına yazıldığını görüyoruz.

Dünyaya gerçek bir dahi geldiğinde,onu şu işaretten tanıyabilirsiniz.

Bütün ahmaklar ona karşı birleşmişlerdir.