İçimizden gelen sesler

[EbruLi]

İçimizden gelen sesler

Herhangi bir olay ya da durum karşısında çoğu zaman içimizden bize ne yapmamız gerektiğini söyleyen iki farklı ses duyarız. Nedir o sesler?


Yeni Çağ’ın çocuklarına…

Herhangi bir olay ya da durum karşısında çoğu zaman içimizden bize ne yapmamız gerektiğini söyleyen iki farklı ses duyarız.

Bunlar “kalbimizin sesi” ve “egomuzun sesi” dir.

Kalbimizin sesi, bizi doğru ve herkesin iyiliğine olan tarafa yönlendirirken; egomuzun sesi, anlık mutluluk veren ama sonrasında vicdanımızı rahatsız edecek tarafa yönlendirmeyi görev edinmiştir kendine.

Peki bu sesleri nasıl birbirinden ayırıp, olumlu sonuçlar verecek olan sesin hangisi olduğunu anlayacağız?

İşte size birkaç ipucu:

• Kalbimizin sesi daima kısa ve net cümlelerle konuşur. Kafamızı karıştırmaz. Örneğin; bunu yap, bunu yapma, evet, hayır gibi.

• Egomuzun sesi ise uzun ve karışık cümleler kurar. Örneğin; bunu yaparsan şöyle olur, bunu yapmazsan böyle olur, bunu yap ki böyle olsun gibi uzun uzun konuşur.

• Kalbimizin sesi her zaman sevgi doludur. İçinde sevgi olmayan hiç bir davranışa yönlendirmez bizi.

• Egomuzun sesi sevgi sözcükleri kullanmaz.

Konuya bir örnek vermek gerekirse;

Mesela bir arkadaşınız var ama onunla çok da iyi arkadaş değilsiniz.

Yani bir oyun ve sohbet arkadaşı olarak tercih etmediğiniz bir kişi olabilir, bu çok normal bir şeydir.

Ama bir gün bir şekilde onunla ortak bir amaç için yan yana gelebilirsiniz öyle değil mi?

Okulda bir grup çalışmasında bir araya geldiğinizi düşünün.

İşte o anda, bu duruma ve bu kişiye karşı nasıl davranacağınızı söyleyen iki farklı ses duyabilirsiniz.

Egonuzun sesi sizi arkadaşınızı kıracak ve üzecek davranışlara sevk ederken, kalbinizin sesi size egonuzun söylediklerine cevap olarak sadece “yapma” diyecektir.

Sanırım ne demek istediğimi anladınız. Bundan sonrası sizin kararınız.

Yani hangi sesi dinleyeceğiniz.

Çok kolay olmadığını biliyorum. Belki bir kaç yanlış seçim yapacaksınız ama önemli değil.

Önemli olan yanlışlarınızın sizler için öğretici olmasıdır.

Zaten hata yapmadan öğrenmek mümkün değil ki!