Anneleri sevdim

[semragül]

Anneleri sevdim

Ben annelerin güneş doğmadan kalkıp,aynada güzelliğine bile bakamadan yollara düşmelerini sevdim.
Namus kokan düşlerini,kuruşu kuruşuna hesabını yaptıkları aile içi bütçelerini,
İnleyen nağmelerini,
İlahi ninnilerini.
Ben annelerin ekmek için kuyrukta beklemelerini sevdim.

Ben annelerin,Allah'a secde eden duygularla,hiçbir kula kul olmazlığını sevdim.
Yalanı mücevher parlaklığında pazarlayan düzene aldırmazlığını,
Maviliğini beyazlığını,
Pazarlık yapmalarını çiçekçi kadınlarla,
Telveye takılan fallarını.
Utanması gerekenlerin yerine de utanmalarını.
Ben annelerin pencere kenarındaki çiçekleri sularken,gözlerindeki ıslak yalnızlığını sevdim.

Ben annelerin çocuklarını kitap gibi okurken,kendilerini unutmalarını sevdim.
Otobüs duraklarında beklerken yağmurda ıslanmalarını,
Başka umutları kalmadığında kaderin omzuna yaslanmalarını.
Direnç göstermelerini haksızlıklara.
İffetlerini, hasretlerini.
Ben annelerin iliklerine işleyen merhametlerini sevdim.

Ben annelerin Hıdrellez gecesi karınca duasına çıkmalarını sevdim.
Kandil geceleri helva yapmalarını.
Televizyon dizilerinin içinde kaybolmalarını.
Unutulmuş şarkıların içinde kendilerini bulmalarını.
Gülerken bile ağırbaşlılıklarını.
Ben annelerin iğneyi ipliğe geçiremeyen yaşlılıklarını sevdim.

Ben annelerin semt pazarlarında akşam saatlerini bekleyen çaresizliklerini sevdim.
Bütün dünya çocukları için el açtıkları dileklerini,
Gökyüzündeki can yeleklerini,
Pencerelerine konan cennet kuşlarıyla sohbetini,
Hayatla taktik savaşlarını,
Ben annelerin çocuklara pamuk şekeri dağıtan bakışlarını sevdim.

Ben anneleri anneme benzedikleri için sevdim.