Ey Yolcu!
Nasıl bir gelişti gelişin? Kaideler alt üst, ruhum sen! Nefesim sen! Bir tek bakışınmış ruhuma can veren. Bir başka bakıyor gözlerim dünyaya, sen geldiğinden beri. Dizlerime derman veren mecalim misin yoksa her gördüğümde heyecandan titrediğim misin? Düşüncenin korkaklığından kaçtığım cesaretim misin yoksa hayallerin imkansızlığındaki tereddüt müsün? Nedendir yalnız sende nefes alışım benim?

Ey Yolcu!
Tar u mar etme vatanımı! Korkuların kucağına itme beni. Gelip geçiciliğinle değil, kalıp hükmediciliğinle sar beni. Uğramasın hiçbir hafakan dünyama. Ne olur, beni benliğine katsana. Ruhumun karanlığını aydınlatan güneşim misin yoksa tenimde hükmeden rüzgar esintisi misin? Görmeye ihtiyaç duymadan bağlı olduğum musun yoksa aşkının ateşi ile her an kavrulduğum musun?

Ey Yolcu!
Aşkın ateşi içine düştüğümden beri yoluna serilmişim. Ben bu gönlümün sahibini bir ömür beklemişim. Mantık zincirinden kurtaransın beni. Bir çift kanat takıp, rüyadan rüyaya uçuransın beni. Sahibisin kırık dökük cümlelerimin. Efendisi sensin sana tutkun yüreğimin. Ben; sensiz gece bilmeyenim. Yine de ben her gece seni bekleyenim. Kokusunu ruhuma salık verenim misin yoksa kulağıma ismi fısıldanan kaderim misin? Aşk boyunduruğundaki uslanmaz kölem misin yoksa özgürlüğe götüren efsanem misin?

Ey Yolcu!
Soğuk iklimlerime baharı getirirken neyi düşlemiştin? Meğerse sen yıllarca hayallerimi süslemişsin. Hakikatimin gerçekliğime açtığı savaşsın sen. Hain çıkarları ters yüz eden sihirli denklemimsin sen. Varlığımın anlamını yalnız seninle açıklama isteğimsin, yokluğu ihtimaline duyduğum hırçın isteksizliğimsin. En şatafatlı sonsuzluk kapım sensin. Andan sıyrılıp her anıma hükmedenimsin. Kimselerin yanaşamadığı duvarlarımı aşan hayalet misin yoksa bir ölüye can veren nefes sen misin? Korkularımla alay eden mağrur musun yoksa aklımı alıp savuran bir melek misin?

Ey Yolcu!
Hüzün yağmurlarıyla ıslatıyorsun beni. Her gözyaşım varlığımın sessiz çilesi. Kelimeleri kalbime nakış gibi işleyenimsin. Hiç konuşmasa da bir bakışı ile ruhumu dillendirenimsin. Hicranı reva görmediğim neşemsin; ama yine de hicranı içimi yakan, neşemin katilisin. Kendisinden kaçmaktan vazgeçtiğimsin. Her kaçışımın kendisine çıktığını kabullenişimsin. Dünyamı kaplayan atmosferim misin yoksa aklımdan hiç çıkmayan son beyit misin? Sessizliğine bile kurban olacağım o ilahi ses misin yoksa “Aşk” deyişiyle kainatı velveleye verenim misin?

Ey Yolcu!
Bil ki; seni bekliyordu benliğim. Ülkemin topraklarında dirilen her can sen diye inliyor. Bil ki; bu kalp en çok sensizliğe yanıyor. Aşkıyla tüm teferruatları kül edenim sensin. Uğruna bin kez ölüp bin kez dirileceğimsin.

Ey Yolcu! Bil ki; sen bensin! Ben senim! Sen Aşksın!

__________________