|
Serbest Kürsü kategorisinde açılmış olan Biz Çocukken ! konusu , ...
| LinkBack | Seçenekler | Arama | Stil |
29.04.2013, 23:40 | #1 (permalink) |
Benim yalnızlığım
Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
-İnsanlarla dolu- | Biz Çocukken ! 1.- Arabaların emniyet kemeri, kafalıkları ve kesinlikle hava yastıkları yoktu. ... 2.- Arka koltuk tehlikeli değil de eğlenceliydi. 3.- Bebek yatakları ve oyuncaklar renkliydi. Ya da en azından kurşunlu, muhtelif zehirli maddeler ile boyanmıştı. 4.- Prizlerin, araba kapılarının, ilaç şişelerin ve kimyasal ev temizliyicilerinin üzerinde çocuk kilitleri yoktu... 5.- Kasksız bisiklete biniliyordu. 6.- Steril su şişelerinden değil de bahçe hortumundan ya da muhtelif başka kaynaklardan su içiliyordu... 7.- Oyun oynamaya çıkmanın tek şartı hava kararmadan önce eve dönmekti. 8,- Cep telefonu yoktu ve hiç kimse nerelerde gezdiğimizi bilmiyordu. İnanılmaz ... 9.- Okul öğlen bitiyordu... Ve öğlen yemeği için evimize geliyorduk. 10.- Bir sürü yaramız, kırılmış kemiğimiz ve kırılmış dişimiz vardı, fakat hiçbir zaman birileri bu yüzden mahkemeye verilmiyordu. Kendimizden başka kimse sorumlu değildi. 11.- Bolca tatlılar ve tereyağlı ekmekler yiyorduk ve gerçek şekerli içecekler içiyorduk ve hiç kilo sorunumuz olmazdı - çünkü hep dışar da oynardık , aktif olarak ... 12.- Dört çocuk bir limonatayı paylaşabiliyorduk... aynı bardaktan içebiliyorduk ve kimse bu yüzden ölmüyordu. 13.- Playstation, Nintendo 64, X boxes, Vídeo oyunlarımız, 99 kablolu kanalımız , dolby surround, cep telefonumuz, bilgisayarımız, internet de chat odalarımız YOKTU. Onun yerine bolca ARKADAŞLARIMIZ vardı. 14.- Yürüyerek veya bisiklet ile uzakta oturan arkadaşlarımızı ziyaret edebiliyorduk, kapılarını çalıp hatta çalmıyarak içeri girip onları oyun oynamaya çağırabiliyorduk!!! 15.- Evet dışarda, o acımasız korkunç dünyada! Korumamız olmadan! nasıl mümkün oluyordu bu? Tek kale üzerine maç yapardık ve birisi takıma alınmadığında psikolojik travma oluşmuyordu ya da dünyanın sonu gelmiyordu. 16.- Bazı öğrenciler diğer öğrenciler gibi başarılı değildi ve sınıfta kalabiliyordu. Fakat bu yüzden kimse Psikoloğa ya da Pedagoğa gönderilmiyordu. Kimsede Dislexia, konsantrasyon sorunu veya hiperaktivite yoktu, basitçe o okul yılını tekrarlıyordu. 17.- Özgürlüğümüz , üzüntülerimiz , başarılarımız , görevlerimiz vardı ...ve bunlar ile yaşamayı öğreniyorduk. Soru: nasıl oldu da bütün bunlara rağmen hayatta kalmayı başardık ? Daha da önemlisi kendi kişiliğimizi bu şartlar altında nasıl oldu da geliştirebildik ? Sen de bu jenerasyondan mısın ? Şimdiki çocuklar büyük bir olasılık ile bizim yaşama şeklimizi sıkıcı bulacaklar - fakat- bizler çok güzel ve mutlu yaşadık ! Değil mi ?
__________________ Hey you, out there in the cold Getting lonely, getting old Can you feel me? Hey you, standing in the aisles With itchy feet and fading smiles Can you feel me? |
05.06.2013, 02:41 | #2 (permalink) |
why so serious? | Cevap: Biz Çocukken ! ne zaman teknoloji hayatımıza müdahale eder oldu o zaman çocukluk diye bir şey kalmadı.
__________________ . . . . . . . why so serious? |
11.02.2016, 13:13 | #3 (permalink) |
| Cevap: Biz Çocukken ! Biz çocukken sokaklarda oyun oynardık, tabletimiz internetimiz yoktu.Ne güzel günlerdi o günler |
19.02.2016, 00:01 | #4 (permalink) |
Müziğin sesini duyamayanlar dans edenleri deli sanıyorlar.
Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.
| Cevap: Biz Çocukken ! 7.- Oyun oynamaya çıkmanın tek şartı hava kararmadan önce eve dönmekti. Şu günleri öyle özlüyorum ki... Akşam ezanı okununca aaa akşam olmuş diyorum ben. Alışkanlık. |
Yukarı'daki Konuyu Aşağıdaki Sosyal Ağlarda Paylaşabilirsiniz. |
| |
Forum hakkında | Kullanılan sistem hakkında |
| SEO by vBSEO 3.6.0 PL2 ©2011, Crawlability, Inc. |