Kaybettiklerimiz
 

Kaybettiklerimiz

Bir gün insan virgülü kaybetti; o zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya başladı Cümleleri basitleşince, düşünceleri de basitleşti


Bir başka gün ise, ünlem işaretini kaybetti Alçak bir sesle ve ses tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı Artık ne bir şeye kızıyor, ne de bir şeye seviniyordu Üstelik, hiçbir şey onda en ufak bir heyecan uyandırmıyordu

Bir süre sonra, soru işaretini kaybetti ve soru sormaz oldu Hiçbir şey, ama hiçbir şey onu ilgilendirmiyordu Ne kâinat, ne dünya, ne de kendisi umurundaydı


Birkaç sene sonra iki nokta üst üste işaretini kaybetti ve davranış sebeplerini başkalarına açıklamaktan vazgeçti

Ömrünün sonuna doğru elinde yalnız tırnak işaretleri kalmıştı Kendine has tek düşüncesi yoktu, yalnız başkalarının düşüncelerini tekrarlıyordu

Son noktaya geldiğinde, düşünmeyi ve okumayı unutmuş vaziyetteydi ve kaybedecek hiçbir şeyi kalmamıştı..

Cevap: Kaybettiklerimiz
 

Cevap: Kaybettiklerimiz
 

Herşey kaybedilirde , bi benliğimiz ile , sigaramızı kaybetmiyelim..

Cevap: Kaybettiklerimiz
 

Bazen aktığımız gibi durulmayışımızın boz-bulanık sellere dönüşmesi duygu ve düşünceleri kirleterek yıkıyor ve ağır hasara neden oluyor. Bulutsuz havalarda yağmurların işi ne? kaç defa bir tebessüme göz kırp ve gülülcükle karşılık ver dedim, beceremedin kahkaha atmayı hala. Dönüşü olmayan bir geleceğe gidiyor olman seni ne denli mutlu ediyor bilemiyorum ama, ihtiyarladığını biliyorum suratı asık.

Cevap: Kaybettiklerimiz
 

Aslına bakarsanız bunca farklılıklardan dolayı da mutlu olmak hiç kolay olmuyor. Mutlu olduğumuzu sanmalarımız o yüzden çokça…
O yüzden kıymet bilmezlik hat safhada.
O yüzden aşk üzerine aşklar yaşanıyor.
O yüzden vazgeçmeler; hayatın her evresinde kendini gösteriyor.
Aslına bakarsanız bunların nedeni sahip çıkamamaktır.
Hissettiklerimize, yaşadıklarımıza sahip çıkamamaktır.
Korkaklığımızdan değil.
Kendimizi değil de başka yaşamları, başka yaşamların neler düşüneceğini düşünmekten dolayı sahip çıkamıyoruz.
Onca mutsuzluğun içinde sahip çıkamadığımızın gerçek mutluluğumuz olduğunu bilmeden.
Yani sahip çıkamadığımız; aslında kaybettiklerimiz.
Bazen bilmeden, bazen bile bile…
En kötüsü, en acımasızı ise; işte o bile bile kaybettiklerimiz.
Onlar çok koyuyor.İçimize, dışımıza, ruhumuza koyuyor.
Hem öyle bir koyuyor ki sonrası laf olsun türünden bir yaşam, laf olsun türevinden beklentilerle geçip gidiyor.
O yüzden de biriktirdiğimiz keşkeler; yaşam yolculuğumuzun sonlarında tek tek ortaya çıkmaya başlıyorlar.
Ve çıktıkları yeri hatırlatarak acıttıkça acıtıyorlar.

Cevap: Kaybettiklerimiz
 

Bugün hava sisli olabilir kaybetmişlik olabilir. Ama yarın ne olacaği belli değil hayat muamalarla dolu..