Belirsizliğin Sonucu


Güçlü değilim belki...ama evet güçlü olmak zorunda olduğum zamanlarım oldu. Oldumda her seferinde gereken kadar. Küçük bir kız çocuğuyum evet... bu yüzden sevinçlerim, hüzünlerim, duygularım saf kaldı. Bilmediklerim, görmediklerim tabii var ancak öğrenmeye çalıştığım bir çok şeyde var. Kıyamadığım da olur kökünden kesip attığımda. Asla kararsız, belirsiz duruşlarım yok hayatta. Duyugularım geçebilir mantığımın önüne, inandıysam eğer bir kere sonsuzdur çabalarım, savunmalarım. Yeter ki inandığım şeyin zerresi kaybolmaya başlamasın damarlarımda. Gerekirse ikna, gerekirse imhada ederim. Belirsiz bir sahada kalamam ama...

Duygularımla hareket ederim genelde. İçimdeki sestir beni ben yapan. Etraftan gelen uğultuya çok fazla kulak asmam. Elbet belli bir süre etkisinde kalırım herkes kadar, daim olmaz ama bu sesler hayat benimse eğer... Kuşkularım var... Sustuklarım...Sessizliğim değer verdiklerimi kırmamak, üzmemek adına. Hoyratça sarf edilen sözcükler bana göre değil... Kırılganım evet...sertliğimin, deliliğimin altındadır o incecik cam. Tuz buz olması zor değildir hiç bir zaman. Zayıfım duygularımda evet. Kalbimden geçeni yaparım genelde. Çünkü tepeden tırnağa duygu yüklüyüm ben. Azı çoğu yoktur. Ya vardır her hücremde ya yoktur. Arafta kalmak bana göre değil. Nettir kafamda genelde her şey. Tak tak yerleşmeli. Arada kaldığında dağınıklaşır düşünceler inceden kırılan camın parçaları batar tek tek...

Tek kelime, tek cümle yorar seni... belirsizlik hele ki... bilinmezlik... susuşlar ... yorar çok yorar... En kötüsüdür belirsizlik. İlmek ilmek alır gibi canını. Bir düşüncenin üstüne milyonu çullanır. Kuşkular üşüştümü birde. Seneryonun sonu karanlık. Şimdi yapılması gereken karanlıkta mumu bulup yakmak ... Nasılını sen biliyorsun. Ev senin, hane senin, duygu senin, aşk senin, kalp senin, seven senin, sevdiğin senin... aydınlatacak tek kişi sensin dünyanı ...