"Her şey olur... Her şey büyür... Her şey geçer... Hayat kalır." B.Ortaçgil

Bir çok insan doğruların tek olması gerektiğine inanır. Ne kadar çok doğru, bir nevi o kadar çok çıkmaz sokak demektir. Genelde çıkmaz sokak potansiyeli taşıyan doğrulardan korkulur ve uzak durulur. Düz mantık yürütürsek; doğruların çokluğu, kişinin seçmesi gerektiği ayrı kuramlar ve her seçim sonucunda bireylerin üstünde ki sınıf etkisi.. Ne kadar istemesek de kaçınılmaz bir sondur. Nede olsa her şeyi kodlamayı DNA'laştırmayı ve sınıflamayı çok severiz. Birçok rengin bir arada olması yerine sade ve tek renk olması daha masum görünür. Ve zararsızdır. Bu söyleme inananlar;doğrular tektir, renklerin tek olanı makbuldür yalanına inandırırlar kendilerini. Aslında biraz da doğrular, nereden izlendiğine bağlıdır. Herkesin bakış açısı ve yorumlama yetisi farklıdır. Doğal olarak birden fazla sonucun ortaya çıkması kaçınılmaz ve bir o kadar yadsınan bir durumdur.

"Her şey olur... "
Evet, her şey olabilir, yaşanabilir.
Kimisine göre bu bir doğrudur. Doğru olduğunu ifade ederken nedense kendisini bu doğrunun içinde kişileştirmez.
"Her şey olur", olabilir...
Ama bana olmaz. Yâda olmamalı. Olmasın lütfen! Bana her şey olmasın!
Bencilce bir doğru tanımlamasıdır. Kendisinin dışında olan herşey ona ne kadar sıradan ve normal geldiyse. Aksi söylemde bir o kadar haketmediği bir abartı ile, bir doğrunun koruması altında kimlik bulur. Çünkü ego ön planda ve görevini kusursuz yapmaktadır.

"Her şey büyür..."
Günümüzde büyümeyen tek bir şey var o da sanırım sevgi ve güven. Sayıları çok az, ama işlerini gayet iyi yapabilen bazı çevreler genele "Her şey büyür..."ama güven asla büyümemeli. Doğrusunu dikta ederler. Örtülü bir diktadır. Uyuruz. Anlamayız. Bir bakmışız ayrı iki adada özel yerler ve kafesler inşa edilmiş. Kavuşamazlar. Güven ne kadar büyürse o kadar sevgi duygusu özgürleşir.
Ne kadar körelirse güven; o derece sevgi şüphe ve zan altında kalır.
Ve küçülür. "Her şey büyür..."Ama sevgi asla. Sadece küçülür. Daha da küçülür. Ve küçülmeye devam eder. Az öz olmalarına rağmen bir o kadar başarılı olan bu kesim bunu genellemiştir.
Ve "Her şey büyür..."Aksi düşünülemez. Sevgi küçüldükçe her birimiz küçülürüz. Bedenlerimiz de dâhil olmak üzere küçülürüz. Küçülürüz ve küçülürüz...


"Her şey geçer..."
Tek başına söylendiğinde bir teselli bir avunma olarak da algılanabilir gibi. Aslında birazda mutsuzlukları simgeliyor gibi. Biraz da sayısal anlamda; her şey başlar ve zamanla geride kalır gibi. Geçmişte ki yerlerini alırlar gibi. Bir memnuniyetsizlik gibi. Ve hüznün son bulmasını istemek gibi. Bir temenni veya teselli isteği gibi. Aslında bunların hepsi pekte doğru değil gibi. Yaşamda kendimizi ne olarak tanımladığımızla ilintili gibi.
Evet, "Her şey geçer..." Yaşamın içinde ne kadar çok anları durdurabilmek ile ilgili. Bu zamanlar ile ne kadar çok çuval doldurabildiğimiz ile ilgili.
O anılara ve anlara ulaşabildiysek. Ve birazda mistizm katabildiysek. Az da olsa sevgiden koruma çeperi örebildiysek ile ilgili. Ölümsüzlük kulağa hoş geliyor ilk duyulduğu anda. Kendimizi "Her şey geçer..." doğrusuna inandırmak ne kadar zor ise yaşam içinde yakalanan anları ölümsüzleştirmek de bir o kadar zor olsa gerek. Ölümsüz bu anlara nereden baktığımız ve ne gördüğümüz ile ilgili.
Evet dedikleri gibi "Her şey geçer..."

Son olarak "Hayat kalır...".
Her şey; doğarız, büyürüz ve ölürüz kadar kolay olsaydı onca düşünür bir çok eser yazamazdı sanırım. Ölüm çizgisi diye bir betimleme yaparlar. Ben o çizgiyi yakinen görmüş birisiyim. Çok da karışık olmayan basit bir kaç sözcük ile tanımlayarak yazımı bitirmek istiyorum. Herkesin bildiği bir doğru vardır. Beyin beş dakika oksijensiz kalırsa ölümünü tüm bedenine duyurur.Bu temel ilk yardım bilgisidir.
Beyin ölümünden sonra seslenir. Ben öldüm kalp, ben öldüm. Artık durabilirsin.
Ben öldüm kaslar, ben öldüm. Artık tepki vermeyebilirsiniz. Üstünüzdeki son enerjiyi tüketin ve beni izleyin. Ölmek bir andır. Ölümsüzleştirilen anlar kadar özel ya da çok sıradan... Sonrası yoktur. Bir nokta kadar basittir. Bir sondur. Geride kalan hayatın çok da önemi yoktur. Ne kadar çok ölümsüz kıldığın anların varsa o mirastır geçmişte kalanlara. Hayat belki bu noktada seninle ilintili olacak ve kalacaktır. Bir kelebeğin bir günlük ömrü, ya da sevdiğimiz mavi gözlü beyaz bir kedinin tükettiği bir nefes kadar doğal ve sıradan...
"Hayatın kalır..." lığı, o kadar sıradan bir gerçektir artık; hayatta olmayan için. Dedikleri gibi, bir anlamda "Hayat kalır..." tabii çuvallar dolusu ölümsüz anları yakalayabilme şansına erişebildiyse. "Hayat kalır..." ve ölümsüzleşir.


Şarkı sözüne dair söylencek sözlerimiz var ise öncesinde Bülent Ortaçgil'in yazmış olduğu şarkılara bakmak gerek. Mesela "Bu şarkılar adam olmaz" şarkısına dair bir yorumunda şöyle demiş kendisi."Eğer ticari bir başarı olarak görüyorsak yazdıklarımı ve söylediklerimi benim şarkılarım adam olmaz. Ama başka bir tarz ve kurgu senin için adam olmak ise diğer şarkılar adam olmaz." Ve devam etmiştir tek gerçek ve tek doğru yoktur aslında Düşünce doğruluklarını nereden seyrettiğine bağlıdır bunlar

"Hiç bir şey bitmez... Hiç bir şey ölmez... Hiç bir şey sonlanmaz... Yok, olup da kül olmaz..."J.Barbur

__________________
Teşekkür Etmek için Beğen Butonuna Tıklayınız.