Anlatamamak
Bir yazarın en korktuğu şey, okuyanın yazanı yanlış anlamasıdır. Bu yanlış anlama olayı genelde okuyana bağlanır. Ben bunun tam tersi olduğunu düşünüyorum. Eli kalem tutan birinin, "Beni yanlış anladınız." demesini garipsiyorum. Çünkü kurduğun cümlelerin altında yatan anlamları hesap etmen lazımdır. Yazmak tam da budur işte. Ve bu hataya her "yazar" düşmüştür.

Mesela dün HABERTÜRK'ün manşetinde, sırtına bıçak saplanmış bir kadının sansürsüz fotoğrafı vardı. O fotoğrafı gören herkes ama herkes tepki gösterdi. Sebebi açıktı: O çirkin fotoğraftaki kadının hakkı düşünülmemişti. Ve bununla beraber her yaştan insanın o kanlı, bıçaklı ve iç burkan fotoğrafı sansürsüz görmesiydi. Ve bu fotoğrafı gören her yazar bi tepki verdi. Hatta kendi gazetesindeki kadın yazarlar dahi tepkisini bugün (dün) bir yazı yazarak gösterdi. Fatih Altaylı ise, insanların yanlış anladığını, o fotoğrafı koyma sebebini yaklaşık 400 kelime ile anlatmaya çalıştı. Ki bana göre haklıydı Fatih Altaylı...

Bu yanlış anlaşılma olayını "sen" yaşadın mı, farklı hislere kapılmana neden oluyor. Okurun görmek istediğinden çok algılamak istediğini öne çıkartması, bu yukarıda bahsettiğim garipliği bir kenara bırakabiliyor. Çünkü kafadaki algı her şeyin önüne geçebiliyor. Mesela, Ak Parti'yi destekleyen birinin Bekir Coşkun'un bir makalesini okumaya başlarkenki algısı her şeyin önündedir. Zamanla o algı oluşmuştur ve o algı yeni yazılan fikirleri görmek istemez.

Ama o algıya sahip olmayan bir okurun her hangi bir yazı okuduktan sonraki yanlış anlaması ise bambaşkadır bence. Bu nötr olduğunu varsaydığın arkadaşların seni yanlış anlaması ya da bu nötr insanlara tam anlatamamak ise acı verir insana. Bu acı, insanın bütün ruh halini değiştirebilir.

__________________
Teşekkür Etmek için Beğen Butonuna Tıklayınız.