Siz hiç sokakta yürüyen ceset gördünüz mü?Materyalist dünyanın kalıplaşmış ruhlu cesetlerini.Ben sürekli görüyorum ve o kategoride olmamak için çabalıyorum.Bu düzene uyduğunun farkında olmayanları ise bir anlığına olsun şaşırtmak hoşuma gidiyor.

Bunu da birkaç kelime ile başarıyorum.Bu durumun bana yansımaları oldukça hoş oluyor; hatta zaman içinde eğlenceli bir hal alıyor.Bir bakıma da beni kendi sıkıntılarımdan uzaklaştıran bir terapi niteliğini taşıyor.

Sihirli kelimelerimiz ise hepimizin bildiği ama son yıllarda kullanmakta oldukça cimri davrandığımız selamlaşma ifadeleridir.Selamlaşma insanlar arasındaki muhabbet kapısının anahtarıdır.

Sosyal hayatın hızına yetişebilmek adına bir çok statünün ve sorumluluğun altında eziliyoruz. Buna bir de ihtiyaçlar ve isteklerimizi eklersek modern dünyanın kölesi olan cesetlere dönüşmekteyiz .Bu koşuşturma içinde selamı sabahı unutup kendi dertlerimizle kavruluyoruz.Halk arasında bir tabir vardır ya Hacı Murat ile 150 yapmaya kalkarsan kaportayı dağıtırsın diye bizimkisi de ona benziyor.Aklımız bedenimizi on karış geriden takip ediyor.Donuk ve sabitleşmiş gözler,bakıyor hayali perdedeki yapılacaklar listesine.Bazen de ağız ufak mırıldanmalarla bu duruma eşlik etme.Ayaklarımız ise atmış vitesi beşe tam gaz ilerlemekte.

Böyle bir ruh hali ile yanımdan geçmekte olan kişiyi; yaşanılan zaman dilimine göre selamlıyorum.Aniden irkiliyor ve tanıdık biri mi diye daha da dikkatli bakıyor gözlerime.Gülümseyerek yanından geçerken selamıma karşılık buluyorum ve onu da yüzünde bir tebessümle bırakıyorum.Madde bazında bir şeyler kazanma uğruna kendimizi dünya telaşına kaptırarak bizi BİZ yapan değerlerimizi unutmayalım.Unutmayalım ki yabancılaşmalar azalsın;güvensizlikler yok olsun ve paylaşımlarımız artsın.

Bu yazıyı yazarken sevgiyle anıyorum sabahları torununa bakmaya giden teyzeyi,sesini duyuramadığı zamanlarda uzaktan el kaldıran özel eğitim öğretmenini,beslediği tavuklarından başka kimsesi olmayan köhne evde yaşayan nineyi...Bir selam verip halini hatırını sormadan önce bilmiyordum onun evinin önündeki arsayı okul olarak bağışladığını ve tek şart olarak da üç öğün yemeğinin verilmesini istediğini.Hiçbiri adımı bilmiyor ama adını bilmedikleri birini sevdiklerini biliyorum.

__________________
Teşekkür Etmek için Beğen Butonuna Tıklayınız.