Kurban ol sen o siyahî kardeşime!
 

Garip bir ülkede yaşıyoruz; itiraf ediyorum.
Yanımızda oturan kişinin gazetesini okumaya bayıldığımız gibi ben konuşmaları dinlemeye de bayılırım... Hatta bazen dayanamayıp karıştığım bile olmuştur..
Dün fazla mesai sonrası metrobüsle evime dönerken siyahi bir gençle bizim vatandaşlardan birinin konuşmasına ister istemez, yalan gayet hevesli bir şekilde kulak misafiri oldum.
Diyaloglarını bizim vatandaşın şu cümlesinden yakaladım:
-Afganistan'a yakın mı sizin memleket? Nasıl yakın olsun yahu çocuk bildiğin siyahî! Elbette cevap hayır oluyor. Bizim komik vatandaş devam ediyor. Yok yani, bizim askerler Afganistan'a gitti, senin gibi siyah geri geldi de, ondan sordum? Yani Cem Yılmaz'ın bir tiplemesiyde sanki bizim vatandaş..
Sağ kulağımın büyüdüğünü farkettim.
-Eee.. Okuyor musun burada? Nerede okuyorsun? diye sordu.
Genç çocuk bütün edebiyle ve yüzündeki tatlı gülümsemesiyle, Marmara üniversitesinde okuduğunu söyledi. Bölümünü de söylemiş olmalı ki bizim vatandaş hemen ahkamini kesti:
-Bizimkiler fizik okuyup, işsiz kalıyorlar. Sen okuyup napacaksın? İş bulabilcek misin memleketinde?
Sana ne? Sana de adam!? Ama bir de dinleseniz nasıl bir laubali konuşma biçimidir o!
Genç çocuk soruyor: Siz üniversite okudunuz mu? Çok güzel bir kapak soruydu. Çünkü tüm ameleliğiyle ortada olan biriydi. Önce yok okumadım, dedi. Sonra liseyi ancak bitirdiğini kaçırdı ağzından... kaçırdı diyorum çünkü öyle ahkam kesen cümleler kuruyordu ki liseliyi bile hakki ile bitirmiş bir eğitim, öğretim seviyesinden geçmiş biri olmadığını ele veriyordu kelimeleri ve tarzı.. ve ben "kurban ol, sen o mütevazi siyahî kardeşime!" dedim içimden...
Hiç tahammülüm yok bu tiplere!