Benim adım cemil!
 

Yine tek kale oynanacak bir maçın(!) atmosferine girmiş bulunuyoruz. Görünen o ki daha önceki maçlardaki görüntü aynen tekrar edecek; Bir taraf sürekli atakta, sürekli gol yağdırıyor, diğerleri kale önüne toplanmış gol yedikçe şampiyonluk çığlıkları atıyor...

Yenilen pehlivan güreşe doymazmış anladık da, bu kadar beceriksizlikle bu kısır ısrar niye onu anlayamadık... Şifa niyetine bir gol atacak takatiniz yok, sırtınız mindere yapışmış kalkmaya mecaliniz yok ama çığırtkanlığı da kimseye kaptırmıyorsunuz: "şampiyon biz olacağızzz.."

Olur... Başka bir emriniz?!..

Eskiden bunlar şampiyonluk krizlerine girdiklerinde imdatlarına yetişen "Candaş hakemleri!" vardı. Anında oyuna MÜDAHALE ederler, rakip oyuncuları oyundan atarlar, rakip takım teknik direktörlerini sürgüne gönderirler ve bunları önce hükmen/cebren galip sonra da şampiyon ilan ederlerdi... Tabii olanda şampiyona gönül vermiş milyonlara ve anası bellenen demokrasiye pardon spora olurdu.

Neyse günümüze gelelim...

Kendi oyuncularını bile ikna edemeyen, söylemleri takım içinde bile ciddiye alınmayan sezonluk(!) bir teknik direktörle /onun adı Cemil!/ şampiyonluk maçına hazırlanan bir takım...
Hoş ilk 11 neredeyse tamamen değişmiş, her biri alanında yıldız(!) yeni oyuncularla takviye edilmiş, vitrin değişmiş, Candaş medya şişirme pompalarını yenilemiş, amigoların sayısı arttırılmış vs. vs. ama tıss!.. Plan yok, proje yok, egzersiz yok, araştırma yok/dünyadan haberleri yok/... Ne var? "Benim adım Cemil!"
Sistem aynı, zihniyet aynı, mantalite aynı olunca değişen bir şey olmuyor. Takıma kim dahil olursa olsun, oyundan ziyade rakip oyunculara nasıl tekme atacağını, rakibi nasıl sakatlayacağını düşünüyor./haklılar! Sağlam bir rakiple hiçbir zaman baş edemediler, edemeyecekler de../ Beceriksizliklerini, yeteneksizliklerini, tembelliklerini atacakları tekmelerle kapatmaya çalışıyorlar... Tepik at izi kalsın!..

Bunların kötü oyunu, beceriksizlikleri şampiyon takımın da oyununu etkiliyor. Karşısında doğru dürüst rakip olmayınca gelecek maçları çantada keklik gören şampiyon, bazen rehavete kapılıyor, çalışmalarda hız kesiyor! /onlar da haklı, şöyle çatır çatır mücadele eden, tadı damakta kalacak bir oyun sergileyen rakipleri olmayınca keyifleri kaçıyor!..Allah muhafaza oyundan soğuyacaklar!/


Cemil'in takımı medyadan da şikayetçi... Yazarlar şampiyondan bahsettikçe, şampiyonun başarılarını yazdıkça bunlar çıldırıyorlar ve yapıştırıyorlar yaftayı: Yandaş Medya... İyi de sizin neyinizi yazsınlar, attığınız üç-beş tepiğin, sıçrattığını çamurun hakkını da CANDAŞ MEDYA'nız fazlasıyla veriyor. Utanmasalar sizi her gün şampiyon ilan edecekler, tribünden görülmüyor mu sanıyorsunuz!?

Velhasıl dostlar, şampiyonun şimdiden belli olduğu finallere beş aydan az bir süre kaldı. Benim endişem kaybedeceğini bile bile maça hazırlanan takımların ve taraftarlarının hırçınlığı... Umarım taraftarlar provokasyonlara ve gerginlikler prim vermez/vermemeli...

Son söz; Şampiyon takımın teknik direktörünün yerine ben olsam,"Benim adım Cemil!" diyerek her sorunun üstesinden geleceğini iddia eden "gayri ciddi" sezonluk teknik direktörle kendim muhatap olmam, yardımcılarıma havale ederdim...Davul bile dengi dengine canım!...