Duyguların Geometrisi

[Kosovalı]

Duyguların Geometrisi

Önce sevdim.
Sevdiğimi öğrendim, sevebildiğimi farkettim
Sevdikçe kendimi kainatla topladığımı gördüm.

Affetmeyi öğrendim
Affetmenin, dostlarımı onla çarpmak olduğunu farkettim.

Pişman oldum
Pişman olduğumu itiraf ettim
Pişman oldukça, hatalarımı küçük, anlaşılır ve bağışlanabilir parçalara bölebildiğimi gördüm.

Hatırlamayı öğrendim
Hatırladıkça sevgilerimin karekökünü bulup onlardan hüznü çıkardığımı farkettim.

Değer vermesini öğrendim
Değer verdikçe sevgilerin küpünü bulup onları mutlulukla çarpabildiğimi gördüm.

İltifat etmesini öğrendim
İltifat ettikçe İnsanlarla aramdaki en kısa mesafenin
Bir tebessümün resmettiği eğri bir çizgi olduğunu gördüm.

Özür dilemesini öğrendim
Özür diledikçe nefretin ve öfkenin sonsuza bölündüğünü
Böylece dargınlıkların limit sıfıra giderken yok olduğunu farkettim.

Aşık oldum
Aşkı tattım
Böylece bir üçgenin iç açılarının toplamının 180 dereceyi aşıp
Bütün yamukları kendi içinde barındıra bildiğini gördüm.

Hüzünlendim
Hüznü sevdim

Hüznün kalbime dokunmasına izin verdim

Böylece bütün mutlulukların ve zevklerin sonunda ayrılık çizgisine teğet geçip
Geri döndüğünü gördüm.

Ve bir gün öleceğim
Kesinlikle öleceğim ve öldüğüm gün anlayacağım ki

Yaşadığım hayat, paydası sonsuz olan basit bir kesirden ibaremiş.

Kesrin payında ne olursa olsun, ne kadar çok şey biriktirmiş olursam olayım

Hepsi son işlemde sıfıra eşitleniyor kesrin üzerine

Yani bu dünyaya, sonsuzluk içinden bir şeyler koymam gerekiyor.
Yoksa elde var sıfır.{0}

Tüm bu işlemlerin sağlamasını yapmak isterseniz Kalbinize bir bakın.
Senai Demirci