Sığınacak Bir Liman Aramak

**Myself** · 10.11.2013, 12:27

Sığınacak Bir Liman Aramak

Bazen sıradan yaşamlarımızda olmadık telaşlarla karşılaşır, olmadık insanlara gereksiz kızgınlıklar hisseder ve sadece kendimizi yıpratırız

Bazen, aslında hiç de ummadığımız, hiç düşlemediğimiz sahte oyunlarda rol aldığımızı görür, kendimize sitem eder dururuz akıp giden zaman boyunca

Bazen yalnızlığımıza ağlar, ağlarken sadece aynalarla paylaşırız o hiç kimsenin duymadığı yüreğimizin sessiz yakarışlarını

Hüzün çöker üzerimize

Hani durup dururken ağlamak ister ya insan, işte öyle

Çocukluğumuza dönmek isteriz Şımarık, sorunsuz ve sorumsuz yıllarımıza

Kardan adam yapmayı isteriz lapa lapa yağan karın altında

Yağmurda çamurlara basarak koşmak, bir ağacın altına sığınmak sonra

Çocukluğumuza dönmek isteriz Çelik çomak oynadığımız zamanlarımıza

Sorunsuz, sorumsuz zamanlara

Sokak kavgalarında elimiz yüzümüz kir pas içinde, annemizden yediğimiz azara aldırış etmeksizin kirli ayaklarımızla mutfaktan reçelli ekmek aşırdığımız zamanlara

Çabucak büyümek istediğimiz zamanlarımıza

Ağladığımızda kimsenin bizi kınamadığı zamanlara Sadece basit yalanlarla, ama çok küçük yalanlarla kandırdığımızı sandığımız sevdiklerimizin, aslında bizi kandırıp oyaladıkları yıllara

Utanmadan ağladığımız, ağladığımızda teselli edildiğimiz ve gözyaşımızı sildirdiğimiz o sıcacık yıllara

Bazen, büyümeseydim keşke dediğimiz zamanlarımız olur Biliriz, yarın güneş doğduğunda, olağan yaşamlarımıza geri döneceğiz

Günlük kaygılarımıza, telaşlarımıza yeniden başlayacağız Ve akşam gün battığında karşıki dağlar ardından, çoğu zaman olduğu gibi yenibaştan yaşayacağız kendi hüznümüzü

Bu döngü hep böyle sürüp gidecek

Fakat en azından dostlarla paylaşmanın buruk sevinci olacak yüreklerde

Ne kadar hüzün yaşarsak yaşayalım, hoş tatlarda olacak yaşamlarımızda elbette

Bir ağacın üzerinde, masum gelin duvağını anımsatırcasına bize göz kırpan çiçeklere bakarken umutlanacağız hayata dair

Uzak diyarlardan alacağımız bir dost sesi ferahlatacak kalbimizdeki sızıyı

Ve anılar defterinde gizli kalmış bir ses bölecek yaşamımızdaki hüznü coşkuyla

Siz hangi anıda unutulmuş bir sessiniz? Hangi tozlu rafta kaldı bir zamanlar yüreğiniz düşünün

Cevabı bulabilirseniz eğer, bilmelisiniz ki o anı hatırlanmak istiyordur

Hadi hatırlatın, hatta daha fazlasını bile yapın

Bir zamanlar sığındığınız limanları düşünüp o limanlara kısa yolculuklar yapın

Göreceksiniz ki o limanlarda sizi asla unutmayan sıcak bir yürek mutlaka bekliyor

İnsanın her zaman sığınacak liman bulması biraz şansa bağlı

Peki siz hiç, bir limana sığınmadınız mı?

10.11.2013, 12:27	#1 (permalink)
Myself Bazen,gözlerinin tanımadığını yüreğin tanır. Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Sığınacak Bir Liman Aramak Sığınacak Bir Liman Aramak Bazen sıradan yaşamlarımızda olmadık telaşlarla karşılaşır, olmadık insanlara gereksiz kızgınlıklar hisseder ve sadece kendimizi yıpratırız Bazen, aslında hiç de ummadığımız, hiç düşlemediğimiz sahte oyunlarda rol aldığımızı görür, kendimize sitem eder dururuz akıp giden zaman boyunca Bazen yalnızlığımıza ağlar, ağlarken sadece aynalarla paylaşırız o hiç kimsenin duymadığı yüreğimizin sessiz yakarışlarını Hüzün çöker üzerimize Hani durup dururken ağlamak ister ya insan, işte öyle Çocukluğumuza dönmek isteriz Şımarık, sorunsuz ve sorumsuz yıllarımıza Kardan adam yapmayı isteriz lapa lapa yağan karın altında Yağmurda çamurlara basarak koşmak, bir ağacın altına sığınmak sonra Çocukluğumuza dönmek isteriz Çelik çomak oynadığımız zamanlarımıza Sorunsuz, sorumsuz zamanlara Sokak kavgalarında elimiz yüzümüz kir pas içinde, annemizden yediğimiz azara aldırış etmeksizin kirli ayaklarımızla mutfaktan reçelli ekmek aşırdığımız zamanlara Çabucak büyümek istediğimiz zamanlarımıza Ağladığımızda kimsenin bizi kınamadığı zamanlara Sadece basit yalanlarla, ama çok küçük yalanlarla kandırdığımızı sandığımız sevdiklerimizin, aslında bizi kandırıp oyaladıkları yıllara Utanmadan ağladığımız, ağladığımızda teselli edildiğimiz ve gözyaşımızı sildirdiğimiz o sıcacık yıllara Bazen, büyümeseydim keşke dediğimiz zamanlarımız olur Biliriz, yarın güneş doğduğunda, olağan yaşamlarımıza geri döneceğiz Günlük kaygılarımıza, telaşlarımıza yeniden başlayacağız Ve akşam gün battığında karşıki dağlar ardından, çoğu zaman olduğu gibi yenibaştan yaşayacağız kendi hüznümüzü Bu döngü hep böyle sürüp gidecek Fakat en azından dostlarla paylaşmanın buruk sevinci olacak yüreklerde Ne kadar hüzün yaşarsak yaşayalım, hoş tatlarda olacak yaşamlarımızda elbette Bir ağacın üzerinde, masum gelin duvağını anımsatırcasına bize göz kırpan çiçeklere bakarken umutlanacağız hayata dair Uzak diyarlardan alacağımız bir dost sesi ferahlatacak kalbimizdeki sızıyı Ve anılar defterinde gizli kalmış bir ses bölecek yaşamımızdaki hüznü coşkuyla Siz hangi anıda unutulmuş bir sessiniz? Hangi tozlu rafta kaldı bir zamanlar yüreğiniz düşünün Cevabı bulabilirseniz eğer, bilmelisiniz ki o anı hatırlanmak istiyordur Hadi hatırlatın, hatta daha fazlasını bile yapın Bir zamanlar sığındığınız limanları düşünüp o limanlara kısa yolculuklar yapın Göreceksiniz ki o limanlarda sizi asla unutmayan sıcak bir yürek mutlaka bekliyor İnsanın her zaman sığınacak liman bulması biraz şansa bağlı Peki siz hiç, bir limana sığınmadınız mı? Benzer Konular Sığındığınız İlk Liman?... Liman von sanders... Liman Resimleri... Paylaş Share this post on Twitter Jade beğendi. Follow @Forumaski __________________ Yaşamı bir film gibi düşünmek lazım çeşitli içerisinde çeşitli rolleri barındıran bir film. Bu rollerin içerisinde ne artist , ne aktrist nede figuran olmalı insan. Senarist yönetmen olmalı kendi yazıp kendisi yönetmeli kendi yazdığımız bir film olmalı hayat. .