|
| |||||||
Serbest Kürsü kategorisinde açılmış olan Annem'e ithafen konusu , ...
  |
| | LinkBack | Seçenekler | Arama | Stil |
09.08.2013, 17:48
| #1 (permalink) |
  |  Annem'e ithafen O Kadın bize hep; Aynaya baktığınız zaman, kendi yüzünüzü görün, ruhunuza sadık olun, resim çektirirken (ki; o zaman fotoğraf denmiyordu bildiğimiz resimdi işte), gülerek poz verin kimseye içinizin ağladığını belli etmeyin, giysileriniz eski olabilir ama temiz olun ve giydiğinizi üzerinize yakıştırın, eğreti durmasın ve hayatıda sevin derdi. Annem aslında bize çok şey derdi... Çocukken, bizi duruşumuz konusunda sürekli uyarırdı… “ Duruşumuz ” dan dolayı duyduğumuz öyle çok ihtarlar ve o ihtarların içinde öyle gizli tehditler ve dersler vardı ki... İşte birkaçı; “ Çok gülmeyin, başınıza kötü bir şey gelir, sonunda da ağlarsınız ” derdi. Bu yüzden hayatın tamda orta yerine asla koskoca bir kahkaha atamadım. Gülmelerime ağlamayayım diye, gülümsemelerim hep bir sızıntı gibi kaldı dudağımın kenarında. Siz bilmezsiniz ama aslında yüzümdeki hüzün, ağlanmışlıklara yol açmamak için herkesler gibi gülememenin "ağıdı" dır. Düşünüyorumda; başımın üstünde dolaşan bulutlar gitsin diye gülümseyebiliyorsam bugün, bu olsa olsa kahkaha atamadığımdandır. Belki kahkahalarımı duyurabilseydim, şarkılardaki gibi iklim değişir Akdeniz olurdu. Ama ben gülümsüyorum, iklim değişmiyor ve coğrafyam İç Anadolu oluyor… “ Kimsenin önünden geçme saygısızlığı yapmayın, bekleyin onlar geçsin sonra siz geçin ” derdi. Herkes ve her şey hayatımdan geçti “gık” bile demedim, saygımda kusur etmedim geçip gidenlere bile… “ Düzgün oturun, ağır olun bir taş misali “ derdi. Eğri olanlar hayatı dosdoğru koşarak kaptılar ve hafifleyerek uçup tepeme kondular. Ben hala düzgün ve ağırım taş misali. Çünkü taşlar bazı insanların kalplerinden daha şefkatli... “ Evin içinde ıslık çalmayın, şeytanları çağırırsınız ” derdi. Herkes öyle çok ıslık çalmış ki, evlerindeki şeytanları yanında taşıyorlar artık. Şeytanın bol olsun diyerek kol kola geziyorlar. Ben hala beceremem ıslık çalmayı. Türkü bilirim ben, kulağımda babamdan kalma ‘cevizin yaprağı dal arasında güzeli severler bağ arasında’ yada ‘bu ne sevgi ah be ne ızdırap’ ı söylerim. Ha bir de bu aralar galiba babamı özledim hep bunları söylüyor ve dinliyorum, Bedia Akartürk ve Abdullah Yüce' yi de unutmadım tabi... “ Okuyun adam olun, elinize ekmeğinizi alın kimseye muhtaç olmayın ” derdi. Yönetenlerimizin, patronlarımızın, işverenlerimizin çoğu okumamış, başkasının ekmeğini çalan hırsızlar olsada, biz okuduk ekmeğimizi elimize aldık, o hırsızlar emeğimizin çoğunu çaldı azını ödedi, bazen hiç ödemedi hep çaldı. Ama hala sana sözümdeyim, okuyorum daha fazla adam olabilmek için… “ Ayağınız toprağa bastığı sürece, kibirle yürüyüp yolu incitmeyin ” derdi. Kibrim yolu incitir belki diyerek hep yalınayak bastım toprağa, (bu yüzden topuklarım susuz kalmış topraklar gibi çatlaktır) haşa ne haddime yaratılmışı hakir görmek. Lakin duydum ki “kibir” sultan olmuş Mısır'a. Olsun, ben hala toprağa yalınayak basmayı ve evimde yalınayak dolaşmayı çok seviyorum… “ Uçan kuşun yolunu kesmeyin, nasıl olsa ya bir duvara çarpıp düşer, yada bir avcı avlar, sebebi siz olmayın ” derdi. O bahsettiğin kuşlara, duvarlar saygıda hiç kusur etmediler be anacığım, o duvarlar o kuşlara hep yol verdiler. O avcılar o kuşları hep besleyip semirttiler, bu yüzden şimdilerde uçup uçup başımıza sıçmaktalar sebebimiz olmaktalar. Ama ben dediğini yapıyorum kesmiyorum yollarını, çünkü kuşları çok seviyorum… “ Yeşili ve hayvanı sevip sayanı sizde sevin sayın, hürmette kusur etmeyin ” derdi. Saydık hatta başımıza taç ettik, lakin yeşili yakan kesen, hayvanı öldüren sömüren, o taç bize yakışır deyip çekip aldı. Şimdilerde ise savaşımız HES'lere pes etmemek; hayvancıkların yaşama hakkı için. Bildiğin gibi ben hala çok seviyorum doğayı da hayvanları da ve koruyorum elimden geldiğince… “ Çocuklara kıymayın onlar günahsız ” derdi. Baba olacak yaştakiler o çocuklara utanmadan eş/koca oldular. Vurdular, kırdılar, ezdiler, kirletip gülümsemelerini çaldılar çocukların. Büyükler haklı, çocuklar suçlu oldular. Evet insanları sevemedim ama çocukları hep çok sevdim taki büyüyene kadar… " Memlekete hayırlı evlat olun, toprağınızı kaptırmayın ve sattırmayın " derdi. Memlekete hıyanet edip vatan toprağını satanların, bugün oturdukları yerde zerre kadar payım yok. Hayırlı bir evlatmıyım onun takdiri senindir ama hayırsızlıkta yapmadım be kadınım... "Anacım, canımı bilenim ; Aynaya baktığım zaman, kendi yüzümü görebiliyorum. Maskem yok, kimseye ikiyüzlü davranmayacak kadar ruhuma sadık olduğumu da biliyorum. Bütün fotoğraflarımda gülerek poz veriyorum. Ruhum da nekadar yaralı olsada neşeli gösteriyorum. Hem, Giydiğimi yakıştırıyorum üzerime. Rahmetle ve sevgiyle andığım ölülerim de var, başım sıkıştığı zaman beni bağrına basacak yüreğinde. Bazı sorularımın cevabını veremesem de, olacak o kadar. Düşünüyorum da... Varsın bazı şeyler eksik olsun hayatımda. "Adım gibi Emir" ve komuta bende. "Eller yukarı hayat! Ben seni sevdiğim kadar yaşıyorum. Yaşadığım kadarda seviyorum...” " Ben hayattaki bu dik duruşumu; daha 10-15 yaşlarımda annemin bana hergün " dik dur, yoksa kamburun çıkacak " ihtarlarına ve daha nicelerine borçluyum. Aslında annemin hayata dik duruşunun özetidir bu.Nekadar acılar yaşasakta birbrimize çarpıp geri dikelmeyi iyi bildik.. Güçlüyüz biz dimii sağlam basarız dimiii , yıkılmayız dimii !  iyki varsın ki sen ! iyki benim annemsin ki..Teşekkürler canımı bilen'im... Sen hep var ol emi, hep var ol ve beni hep büyüt... ( Eğer sana birgüne bir gün Of çektirirde üzersem, aldığım bu nefes bana HARAM olsun.. ) |
 |  |
|
09.08.2013, 17:54
| #2 (permalink) |
| Aktif Üye  | Cevap: Annem'e ithafen . Anne değeri bilmek gerekir. Yokluğu çok derin izler bırakır. Hiç kapanmayacak bir yara misali... Benim elimde değil ama siz annelerinizi asla üzmemeye çalışın.kaybetmek kolay ve acıdır... |
| | |
|
09.08.2013, 21:03
| #3 (permalink) |
| Bağımlı Üye  | Cevap: Annem'e ithafen .  Senin kalemine ve yüreğine kurban olurum. Senin gibi bir adam başımızdayken biz hiç bişeyden korkmayız bunu unutma Seni yazmaya kalktım da biraz cıx beceremedim geri sildim seni anlatabilecek bir yazı bir kalem yok. Yüreğine dert değmesin.
__________________ |
| | |
|
09.08.2013, 21:06
| #4 (permalink) | |
| | Cevap: Annem'e ithafen . Alıntı:
| |
| | |
|
10.08.2013, 22:12
| #5 (permalink) |
| | Cevap: Annem'e ithafen . Annem benim... Tek modelim. Bebekken senin güven veren bakışlarının altında uyudum, senin sesine uyandım. İlk kelimelerimi seni dinleyerek öğrendim. Biraz büyüdüğümde seni örnek aldım kendime her evcilik oyununda. Plastik çay takımlarımla "annem gibi" misafirlerime çay da ikram ettim erkektir yapmaz diye bir kuralı yoktu onun öğütlerinde. "annem gibi" evlendim, çocuğumu büyüttüm aynı oyunlarda. Sen, benimle beraber hastanelerde, okul yollarında geçirdin gençliğini ve ben sırf bundan dolayı seni kader ortağım bildim bu yüzden. Yeni yetme, yerden bitme, sivilceli halimle hep karşıma aldığım... Asiliğimle üzdüğüm, sözünü çiğneyip yüzüne karşı "ben senin gibi sabırlı olmayacağım" nidaları savurduğum sabır taşım. Aptal cesaretim, kendime olan öfkemle kaç kere kırdım seni belki de. ? Çıktığım yolda kaç kez tökezleyip düştüm ve her düşüşte sen ayağa kaldırdın beni. Her derdime bir şekilde ortak ettim seni. Bir tek sen inandın kötü günlerimin geçeceğine, adam olabileceğime. Daha onaltısında evlenen, ailesini kuran, hem evinin işini gören, hem de bir başına herşeye göğüs geren; otuzbir yaşında "anne" olan... Ömrünü bir aileye harcayan... Beni benden daha iyi tanıyan, başımı dizlerine koyduğumda dünyanın çilesini unutturan, koynunda uyuduğumda çocukluk düşlerimi yeniden gördüğüm tek insansın. Bir zamanlar kaderinin sana benzemesinden korkan oğlun şimdi tırnağın olmaya bile razı, seninle her kaderi çekmeye. Çünkü sen, hayat dersini bana en iyi veren öğretmensin. Ben karşılıksız sevmeyi, aşkı, fedakarlığı, kadınlığı sende gördüm.Canımı bilen, mutfakta çınlayan sesin, yaptığın makarnaların kokusu, akşamüstü çaylarımız, gece atıştırmalarımız, fikirlerin, dürüstlüğün, hazırcevaplığın, benimle dalga geçmen ve destek olman, yaptığım espirilere gülmen, yere sağlam basan ayakların, dimdik duruşun... Bu maddelere daha çok şey ekleyebilirim ama kısaca SEN; karnında beni hissettiğin günden beri tüm kalbinle, varlığınla yanımda olan tek insansın. Dilerim daha uzun yıllar yanımdan hiç ayrılmazsın. . . Bana diyolar ki baban için neden yazmıyosun sürekli anne diyosun bilmiyolar ki benim babam da sen, annem de.. Ha kocaman adam olup sana böyle çocukça şeyler yazabilirim elbette ama ben sana hiç büyümem..Neyse işte olur böyle arada olur, kabuğuma sığmam insanlar fazla itici gelir, sana dökülürüm böyle.. Konu Emir tarafından (10.08.2013 Saat 22:15 ) değiştirilmiştir. |
| | |
|
10.08.2013, 22:18
| #6 (permalink) |
| | Cevap: Annem'e ithafen . Çocuktum seneler önce, şimdiki gibi değildi düşlerim Bir oyuncak tabancaya, bir kaç bilyeye dünyalar benim olurdu.. Çocuktum o zaman, sorunlarım boyumu aşmıyordu, büyüdüm kimse beni anlamaya kalkmıyordu... Çocuktum bir zamanlar, yüreğimin acıyan yanını bilmiyordum, büyüdüm acımayan yerini bulamıyorum.. Zaman-zaman düşüp kanamak isterim sebepsizce annemin canını yakmadan. Aslında ağlamalarım acımdan değil, annemden azar işittiğimdendir. Keşke anne sövseydin, dövseydin de beni gözyaşlarımı silmeseydin. Çünkü ne zaman zamansız, acısız ağlasam aklımdan çıkmayan sen gelirsin aklıma ve bir fırtına kopar içimde. Biliyor musun anne hayat gözyaşlarımı senin kadar güzel silemiyor... |
| | |
|
10.08.2013, 22:25
| #7 (permalink) |
| | Cevap: Annem'e ithafen . Hani bana küçükken dik dur kambur olma felsefesiyle öğrettiğin bu dik duruşum var ya ? Onu kimse bozamadı, bozamayacakta sen rahat ol.. Senin verdiğin bu emeği kimse ama kimse çiğneyemedi çiğneyemeyecekte... Ben yine senin koca çınarınım .. Yıkılmaz, eğilmez , bükülmez .. |
| | |
|
10.08.2013, 22:26
| #8 (permalink) |
| Adamın  | Cevap: Annem'e ithafen . Hayat Nedir Anne - Yusuf Hayaloğlu Benim hiç sapanım olmadı anne, Ne kuşları vurdum, Ne kimsenin camını kırdım Çok uslu bir çocuk değildim ama, Seni hiç kırmadım, hem boynumu kırdım. Ben hayatım boyunca Bir tek kendimi vurdum!. Suskun görünsem de, Fırtınalı ve mağrurdum anne. Bir mızrak gibi, Aynada hep dik durdum anne! Ben sana hiçbir Gün laf getirmedim, Leke sürmedim. Ama göğsümü çok hırpaladım, Kalbimi çok yordum Ben hayatım boyunca, En çok kendimi sordum!. Benim hiç sevgilim olmadı anne, Ne bir yuva kurdum, Ne bir gün şansım güldü Öpemeden bir bebeğin gıdısını, Tükendi gitti çağım Kimi yürekten sevdiysem, Yüreğini başkasına böldü Bir muhabbet kuşum vardı, O da yalnızlıktan öldü Sen beni hep, göğsünde Acılarla mı soğurdun anne? Yoksa, evlat diye, Koca bir taş mı doğurdun anne? Eziyet değilim, zahmet değilim, Musibet hiç değilim; Bir senin mi balına sinek kondu, söylesene! Doğurdun da beni, Ne ile yoğurdun anne? Benim hiç hayalim olmadı anne Ne seni rahat ettirdim, Ne kendim ettim rahat Bir mutluluk fotoğrafı bile çektirmedi bu hayat! Kaybolmuş bir Anahtar kadar Sahipsizim anne Ne omzumda bir dost eli, Ne saçımda bir şefkat Say ki yollardan akan, Şu faydasız çamurdum anne Say ki ıslanmaktan, üşümektim, Say ki yağmurdum anne! Bunca yıldır gözyaşını, Hangi denizlere sakladın? Oy ben öleyim, Sen beni ne diye doğurdun anne? Hayat nedir, nedir ki anne; Bir oyun, bir masal değil mi? Bak, kırıldı oyuncaklarım Ömrüm gitti, Sevdam bitti İnan, ben hiç büyümedim ki
__________________ |
| | |
|
10.08.2013, 22:45
| #9 (permalink) |
| | Cevap: Annem'e ithafen . Ha birde ; bir hayalim var benim. Öyle ütopik, devasa bir şey de değil üstelik.Ufak, bazılarına göre anlamsız. Benim için manidar. Gerçekten birhayalim var benim. Bir kitap yazmak. Ama sanmayın ki hayalim bu. Daha değil, söylemedim hayalimi. Benim hayalim, bir kitap yazmak ve bunu anneme ithaf etmek. Yıllar yılı beni, bıkmadan usanmadan şurayı oku, bu yazıyı kaçırma, şunu dinle tarzı takrirlerle büyüten anneme. Yatılıyken çektiğim sıkıntıları bana fark ettirmeden paylaşan anneme. Nefret ettiğimi bildiğinden bana her gece uykulu haldeyken ballı pekmezli süt hazırlayan ve zorla içiren anneme. Beni övmeyen ve buna ihtiyacım olmadığını bilen, beni eleştirerek çekidüzenimi her daim sağlayan anneme. Usanmadan kapının yanına çıkardığım çoraplarımı, her seferinde kirliye atan ve her seferinde şunları kirliye atın demekten usanmayan anneme. Yurtta kaldığım yıllarda her Cumartesi beni kestane kokularıyla karşılayan hafta sonu menüsüne en sevdiğim olan Taze fasulye, spagetti, patatesli sigara böreği gibi yemekleri asla eksik etmeyen anneme. Bana ve kardeşlerime ayırdığı yoğun mesaiden geriye vakit kalmamasından dolayı zihnindeki engin birikimi kadimleştiremeyen anneme. Fark ettim ki ben somut bir şeyler koymaya çalışırken ortaya, o tüm ustalığını bizim üstümüzde sergilemiş. Söylememiş, yorulmamış, vazgeçmemiş. O tüm ustalığını bizim üstümüzde sergilemiş…Baba yokluğunu bana hissettirmeyen o evin Reis'i büyük kadına bir kitap yazmak işte.. |
| | |
|
26.12.2013, 00:16
| #10 (permalink) |
| | Annem'e ithafen Senin yorgunluktan çöken göz altı morluklarına, Ellerinden, ayaklarından soyulan kabuklara, Ağladığında boncuk, boncuk akan göz yaşına, Senin bunca sene bana hem anne hem baba olan koca yüreğine, Yaw ben senin her zerrene kurban olurum Kadııınnnnn... Sana gelsin bu şarkı Canım'ı bilen'immm .. (f)  Konu Emir tarafından (26.12.2013 Saat 00:19 ) değiştirilmiştir. |
| | |
|
| Yukarı'daki Konuyu Aşağıdaki Sosyal Ağlarda Paylaşabilirsiniz. |
| |
| Forum hakkında | Kullanılan sistem hakkında |
| | SEO by vBSEO 3.6.0 PL2 ©2011, Crawlability, Inc. |
131Beğeni
Normal
