Karanlığa Aşık Olmuş Küçük Bir Kız Çocuğuyum.

[Aşk-! Azam]

Ellerim,ayaklarım buz gibi.
Odanın soğukluğu tüm bedenime işliyor adeta.
Sancılar giriyor kalbime,sancılar giriyor duygularıma..
Pencereye bakıp yağmuru izliyorum.
Buhar yapıp karalıyorum birşeyler.
Ama tekrar siliyorum.
''HAYAT'' Yazıyorum anlamsız bir şekilde..
Mutluluk yazsam mesela.
İşte onu yazamıyorum.
Ruhuma gelmeyen birşey kalemime nasıl gelsin ki..
İçine kapanık bir ruhum var.Kapkaranlık içi.
Aydınlık ararken sanki bilerek o karanlığa gömüyorlar.
Titriyorum.
Beynimde bilmediğim sesler çıkıyor.
Dalıyorum öyle uzun uzun.
Üşüyorum.
Isınacak bir şey arıyorum.
Birazcık SEVGİ mesela..
Ama yok.
Olmayan şeyi yaratmayada gücüm yok.
Üşüyorum.
Ruhumun çığlıklarını susturup uyumaya çalışıyorum.
Bu gece tekrar üşüyorum.
Kendimi kaybederken kim olduğumu bilmeden yok olmaya meilliyorum kendimi.
Ben Buyum.
Açamazsınız beni.
Ben buyum..
Karanlığa aşık olmuş küçük bir kız Çocuğuyum.

26//11//2012