Dinlemek ister misin kokusu denizim.
Yalnızlığın kalabalığından çıkardığın,
dili kaleminde bir adam. .
Bazen, yalanların yalan olduğuna,
bile bile inanan bir insandan daha yorgun,
bazen ise, kelimelerin sonuna oturmaktan sıkılmış bir suskun.
Malum, karanlığıma kaç mum erittim anlamadılar.
Söylesemde bilemeyecekler.
Ben yazdıklarımı,düşlerimin uykularımda uyuyamayacağı kadar çok düşündüm..
Ve inan artık çok üşüdüm,
ellerim, ceplerimde, isyanlar doğuran mevsimin, ortası kadar.
El ele tutuşmuş cümlelerin mutsuzluğuna,
ardın sıra koyduğumuz noktalar nereye kadar.
Bilyor musun, gökyüzün dolu dolu üzerime düşerken,
gözlerin yağmurlarına yakalandım.
Düşen gökyüzüne hodrimeydan olurken,
gönlün ateşiyle yükseliyor yangınlarım.
Düşünsene, sana baktığımda her yer istanbul,
ve boğazımdan geçmesine izin verdiğim, bir tek senin adın.
Bil ki, çoktan adım adım yollara koyuldu sana varışlarım.
Sevdana takılmasın benden başkası diye,
kaldırımlar geçiremem bu sokaklardan.
İçimde beslemekle doymayan bir umut.
Bir yanım tedirgin bir bahar, diğer yanım parçalı bir bulut.
Anlamalısın ki, kaçıp gidesim var, yanağımdaki kızarmış heyecanımdan.