Han

Eski Türklerde hükümdarlık unvanı. Osmanlılar'da “padişah” manâsına gelmek üzere han unvanı kullanılmıştır.
Han kelimesinin eski kullanılış şekli “hang” olup en çok kullanılan manâsı Farsça'da “şah” kelimesinin karşılığıdır. Eski Türklerin kendilerine büyük görünen her şeye “han” unvanını verdikleri Orhan Denizhan Dağhan Kamhan Gökhan gibi kullandıkları isimlerden anlaşılmaktadır.

Kaşgarlı Mahmud Dîvânü Lügât-it-Türk’ünde Uygur oymaklarının “kan” şeklinde kullandığını yazıyor. Zamanla Oğuz Türkçesi'nde kaf’ın ha’ya dönüştüğünü belirtiyor.

Bu durum katûn=hatun kangı=hangi gibi kelimelerde de görülür.

Türklerde Müslüman devletlerden ilk defa Karahanlılar paralarında “Han” tabirini kullandılar. Selçuklular ve Harezmşahlar'da han asilliğin en yüksek ifadesiydi. Moğollarda da Cengiz Han ve haleflerince kullanılan han tabiri eski Bozkır şehirlerinin isimlerinde de (Hanbalık ve Purshan gibi) geçerdi.

Orta Asya’da Hive Hanlığı Buhara Hanlığı gibi küçük Türk devletlerinin hükümdarları ile Delhi Türk İmparatorluğunda hükümdar vezir ile ileri gelen devlet adamları bu unvanı kullanmışlardır.

Osmanlı padişahları ise Çelebi Sultan Mehmed’den itibaren devletin yıkılışına kadar diğer hükümdarlık unvanlarının yanında “Han” tabirini de kullandılar. Osmanlılarda bu unvan ayrıca Kırım giraylarına da veriliyordu.