Mübalağa (Abartma) Nedir

[Ela]

Bir olayı, durumu ya da gerçeği olduğundan çok büyük ya da küçük göstererek anlatmaya abartma denir.

İnsanın doğasında vardır, kendisini heyecanlandıran bir olayı, heyecanına göre büyüterek ya da küçülterek aktarır. Burada amaç, içinde bulunduğu duygu yoğunluğunu, heyecanı anlatmaktır.
Bizler de ister farkında olalım, ister olmayalım günlük yaşamımızda abartmadan sıkça yararlanmaktayız Örneğin buluşacağımız kişi üç beş dakika buluşma yerine geç geldiğinde, bunu “Sabahtan beri seni bekliyorum.”, “Bekleye bekleye ağaç olduk.” gibi sözlerle abartarak ifade ederiz. Yine soğuktan biraz etkilendiğimizde bu durumu “dondum”, zayıf birini gördüğümüzde onun zayıflığını “Bir deri bir kemik” deyimi ile hoşumuza giden bir söz ya da fıkraya olan tepkimizi “Güle güle öldük.” sözleri ile anlatırız. Bütün bunlar bizim etrafımızdaki nesne, durum ya da olayları olduğundan az ya da çok göstererek anlattığımız anlamına gelir.
Örnekler:
Kimdir bana gülümseyen yeşillik balkonundan?
Demek gecelerden sonra nihayet gün doğuyor.
Bir gülüşündür gençliğimi döndürdü yolundan;
Yanan şu alnım elinin gölgesiyle soğuyor.

Bu dizelerde şair, sevgilinin gülüşünü, yani kendisine ilgi göstermesini abartarak anlatmaktadır. “Bir gülüşün gençliğimi yolundan döndürmesi”, “sevgilinin elinin gölgesinin yanan alnını soğutması” sözlerinde abartma vardır. Bu abartılı sözlerle şair, sevdiğine olan sevgisinin büyüklüğünü; sevdiğinin küçük bir iltifatının kendisi için ne kadar önemli olduğunu anlatmak istemektedir.

NOT: Abartmadan daha çok övgüde, yergide ve sevginin ifade edilmesinde yararlanılır. Bunlara şairin hayal dünyasını göstermek istemesini de ekleyebiliriz.