1920’li ve 1930’lu yıllarda başlayan bir eleştiri akımıdır.

Geleneksel eleştiri anlayışının yaygın olarak ilgilendiği yazarın biyografisi veya psikolojisi, eserin edebiyat teorisiyle ilişkisi gibi metin dışı unsurlara bir tepki olarak doğmuştur.

Yeni Eleştiriciler edebî sanat eserinin özerk (otonom) olarak ele alınması gerektiği görüşünü ileri sürdüler.

Yeni Eleştiricilere göre, dıştan gelen bir takım referanslarla edebî sanat eserini değerlendirmek doğru değildir. Şiir gerçek dünyaya dair doğruluğunu ispat edebileceğimiz çok az unsur içerir.

Şiir oldukça karmaşık bir organizasyondur.

Kaynaklar

Lentriccia, Frank. After the New Criticism, Altıncı Bölüm

Eagleton, Terry. Edebiyat Kuramı, Birinci Bölüm

Jefferson, Anne ve David Robey, Modern Edebiyat Teorileri

Zima, Peter V. Modern Edebiyat Teorilerinin Felsefesi