Nejat Uygur'un mesaj ve duygu dolu son şiiri

**Jade** · 24.11.2013, 09:57

Nejat Uygur'un mesaj ve duygu dolu son şiiri

Zaman'dan Ayhan Hülagü'nün telefonla ulaştığı Nejla Uygur, rahmetli Nejat Uygur'un son şiirini şu sözlerle dile getiriyor:

Necla anneyle telefonda konuşuyoruz. "Nejat babayla ilgili konuşmadığımız bir şey kaldı mı?" diye soruyorum. Telefonun ucunda yorgun bir ses. Kesik kesik konuşuyor: "Var oğlum. Nejat'ın ölümünden sonrasını anlattığı bir şiiri var. Çoğu kimse bilmez." İvedilikle önüme bir müsvedde kâğıdı çekip anlatmasını istiyorum.. Sesi daha da küçülüyor, hüzünleniyor, ağlamaya başlıyor. Gözyaşları içerisinde sesi titreye titreye okuyor bütün şiiri. Boğazım düğümleniyor. Susuyorum.

İşte Nejat Uygur'un son şiiri
Biliyorum caminin avlusunda toplanan kalabalık bana değil
Gelen ünlüleri görmek için
'Aa, o da burda, şu da burda!' deyip
Beni musalla taşında unutanları görüyorum
Hayatımda ilk defa katıla katıla gülüyorum
Çünkü, kırkım dolmadan unutulacağımı biliyorum.
Yaşlı bir selvi ağacının gölgesinde oturup
Yılların yorgunluğunu çıkarıyorum
Birden önümden sırasıyla Nisa'lar, Tolga'lar, Sadri'ler
Daha birçok sanatçılar geçiyor.
Selam veriyorum, hiçbiri görmüyor.
Sesleniyorum: 'Anne, ben buradayım. Baba, ben buradayım.'
Sesleniyorum ama kimse duymuyor.
Eşime sesleniyorum: 'Nerde benim yamalı elbiselerim, boyalarım?'
Çocuklarım burada beni niye yalnız bıraktınız?
Ağlıyorum, ağlıyorum, ağlıyorum.
Günahımla sevabımla Allah'a sığınıyorum.

24.11.2013, 09:57	#1 (permalink)
Jade Kullanıcıların profil bilgileri misafirlere kapatılmıştır.	Nejat Uygur'un mesaj ve duygu dolu son şiiri *Nejat Uygur'un mesaj ve duygu dolu son şiiri* Zaman'dan Ayhan Hülagü'nün telefonla ulaştığı Nejla Uygur, rahmetli Nejat Uygur'un son şiirini şu sözlerle dile getiriyor: Necla anneyle telefonda konuşuyoruz. "Nejat babayla ilgili konuşmadığımız bir şey kaldı mı?" diye soruyorum. Telefonun ucunda yorgun bir ses. Kesik kesik konuşuyor: "Var oğlum. Nejat'ın ölümünden sonrasını anlattığı bir şiiri var. Çoğu kimse bilmez." İvedilikle önüme bir müsvedde kâğıdı çekip anlatmasını istiyorum.. Sesi daha da küçülüyor, hüzünleniyor, ağlamaya başlıyor. Gözyaşları içerisinde sesi titreye titreye okuyor bütün şiiri. Boğazım düğümleniyor. Susuyorum. İşte Nejat Uygur'un son şiiri Biliyorum caminin avlusunda toplanan kalabalık bana değil Gelen ünlüleri görmek için 'Aa, o da burda, şu da burda!' deyip Beni musalla taşında unutanları görüyorum Hayatımda ilk defa katıla katıla gülüyorum Çünkü, kırkım dolmadan unutulacağımı biliyorum. Yaşlı bir selvi ağacının gölgesinde oturup Yılların yorgunluğunu çıkarıyorum Birden önümden sırasıyla Nisa'lar, Tolga'lar, Sadri'ler Daha birçok sanatçılar geçiyor. Selam veriyorum, hiçbiri görmüyor. Sesleniyorum: 'Anne, ben buradayım. Baba, ben buradayım.' Sesleniyorum ama kimse duymuyor. Eşime sesleniyorum: 'Nerde benim yamalı elbiselerim, boyalarım?' Çocuklarım burada beni niye yalnız bıraktınız? Ağlıyorum, ağlıyorum, ağlıyorum. Günahımla sevabımla Allah'a sığınıyorum. Benzer Konular Nejat Uygur Kimdir ?... Nejat Uygur Resimleri... Politikacılar şiiri - Nejat Uygur... Zamsalak - Nejat UYGUR... NEJAT UYGUR KAYNANATÖR... Paylaş Share this post on Twitter Follow @Forumaski __________________