Git demeye dilim varmıyor ama sen git! Bir akşam saati hiç bakmadan gözümün yaşına terk et beni. Hatta doğum günümü bekle mesela, o zaman git; öfkemden soğusun aşkım….
Yanardağa bir kova su atsan söner mi? Peki sen ne yaparsan diner içimdeki o büyük sevda? Ayağına çelme takılmış şeytan gibi dengemiz bozulmuş seninle; ha düştük, ha düşüyoruz yüz üstü yere….
Olmuyoruz birlikte, olmamalıyız! Ama ya olsaydık; yan yana güzel durur muyduk?
Bir resmimiz olsaydı mesela baş başa çekilmiş, en azından ardından ağlarken bakardım, ellerimin arasında sararana dek onunla konuşur, ona yanardım.
Sen bakma benim ağlayıp sızladığıma, git bir gece yarısı! Yıldönümümüzü unut mesela, doğum günümü geçiştir, bir çiçek gönderme, arama, ilgilenme ama bir mesaj düşsün telefonuma kalbimi yerinden oynatsın: “Doğum günün kutlu olsun!” yazsın içinde…
Soğuk ve mesafeli bir söz kalsın aramızda bir anda; sanki geceler boyu tutkuyla sevişen biz değilmişiz gibi, içime akan nefesin değilmiş gibi, sanki biz hiç birbirimizi dokunarak keşfetmemişiz gibi….
Dilim varmıyor ama git sen! Git ve bir daha dönme! Madem birlikte olamıyoruz, yan yana duramıyoruz, git sen! Varlığından daha ağırlaşmaz yokluğun nasılsa….
Git ki; senden sonra yürüyecek gücü bulmak için çırpınayım. Bir bakışa, bir gülüşe kanacak kadar sessiz ve yalnız yaşayayım bir zaman.
Sen git en iyisi; dilime bakma, sözlerimi sayma, git sen bir düş saatinde, arkanda kaç gözyaşım var diye sakın dönüp bakma.
Madem iki sevdalı dağ olamamışız yan yana, boşuna nehir gibi eteğimden akma! Dilim varmıyor ama git sen, başka yataklarda da sevişebiliyorsun madem, artık benim dengemi bozma… Git sen; ya da...