Ne mutlu

Elanur 11, Begüm 7, Tuğçe 3 yaşında, babaları 45 günlüğüne Hakkari Şemdinli'ye gitmişti.

Önceki gün dönecekti babaları.Tıpkı fotoğraflardaki gibi yine omuzlarına tırmanacaklar, sırtına atlayacaklar, birlikte oyunlar oynayacaklardı.

Babalarını beklerken tabutun içinde cenazesi geldi.Sonra devletin üst yetkilisi o tabutun üzerine elini koyarak, "Başkomiser Ahmet kardeşimiz şehadet makamına ulaşmıştır.Ne mutlu onun ailesine.Ne mutlu onun tüm yakınlarına" dedi.

Şehadet ne.

Açılım ne.

Seçim ne, iktidar ne, koltuk hırsı ne.Nasıl anlatırsın o üç küçük kız çocuğuna.

Babalarının yerine hangi hamasi nutukları koyabilirsiniz.O üç kız çocuğunun döktüğü mutluluk gözyaşları mı. "Ne mutlu bize babamızı kaybettik" mi diyorlar.

Babalarının arkasından parka yürümek yerine, tabutunun arkasından yürümek.
O üç kız çocuğu var ya.O üç kız çocuğu.Babasız bıraktığınız tüm çocuklar var ya. "Mutlulukları" sizin mutsuzluğunuz olacak.

Dünyanın hangi çocuğu için mutluluk babasız kalmak olabilir.Tutacağı elini, en zor anında sırtını vereceği o kocaman dağı, başını koyacağı omuzu, hayallerini, eğlencesini, gözlerindeki pırıltıyı aldınız.

O üç kız çocuğunu yalnız bıraktınız.

Yere batsın mutluluk anlayışınız.

__________________