Gene seninle, gene sensizim

Sen hep benim içimdesin.
Öyleyken bile bir o kadar uzak.
Bir ateş topu gibi içime girmişken,
Ben istemesem de bir o kadar soğuk.

Seni çok özledim bir tanem.
Ve
Düşünürüm ümitsizce.
Kurumuş güllerin var şu an avuçlarımın içinde
Saklamışım,
Sakın nedenini sorma,
Yüreğimi, sızlatırken dikenleri;
Yine seni düşündüm istemesem de.

Acımı kimseye anlatamadım.
Haykırmak istedim özlemimi.
Kimselere duyuramadım sesimi.
Hep seninle dolu olduğum halde
İçinde bulunduğum yalnızlığımı
Ve seni ne kadar çok sevdiğimi
Vakit yetmedi hiç söyleyemedim.
Sana bile.

Seninle olup, sensizliği yaşadım.
Bu 17 Temmuz’da da
Çalınmış mutluluğumu
Kendime de şikâyet edemedim.
Her zaman olduğu gibi.
Gene seninle, gene sensizim

1996/ 17 Temmuz

Emine Tokgöz