Korkuluk gibidir yalnızlığı insanın

Korkuluk gibidir yalnızlığı insanın,
Kim görse uzaklaşır.
Ve bekleyenin beklenti içinde olduğu o dar vakitlerde
Gelmez geri hiç bir parçası sevdiğinin.
şte o an,
Gözlerinin korkuluğunda bir damla yaş asılı kalır.
Düşse intihar,
Kalsa korkutucu.
Turşusu kurulur düş'ün,
Aşk'tan bozma bir kavanoz içine.
Ve kavanoz dibiyle dünya
Tam da tepende..
Gün artık eş değildir sana
Güneş gitmiştir senden..
Gece Aklına geçire geçire,
Gideni bir yıldız büyüsünde,
Sihir' den Sinir'e dönüşmüş hayat,
Ve sindirim sistemi çökmüş yalanın,
Hazmı zor hasmı çok bir bekleyiş,
Otobüs duraklarında ki tabela kalkmış,
Aydınlığa gitmez artık...
Kim görse acır,
Acı nerde görse seni tanır,
Yüzünde Yavşak bir gülümseme
Sana sarılır..

Olcay Derecik