Mahsus yattım mahpusluğuna.

Mahsus yattım mahpusluğuna.

Soğuktu yokluğun
ve kalacak yerim yoktu
içerimde ki senden başka..

Gidişinden çıkardım gözlerimi
Aklımdan kendimi
ve gözümün gördüğü hiç kimsede
kendimi bulamadım...

Bilerek sen bildim bütün evreni
ve sen bilmeden bir sonsuzluğu taşıdın üstünde
beni, bir yük gibi..

Aklıma düştün
aklınca bir düştün
öylesine gerçekleştirdim ki seni
kendi gerçeğimi inkar edercesine
bütün yalanlara diz çöktürecek bir doğrulukta
sevdim seni...


Mesafelere kırmızı yanılgılar döşedim
üstüme basarakta olsa gel diye.

Mahsus yattım mahpusluğuna..

İçime attığım çentik sayılarını düşmedim tahliyemden
ve bana attığın çentikleri düşürmedim yüzümden
düşürmedim seni dilimden
öyle sevdim...

Kendimden uzun süre haber alamadım sen gittiğinde
kendiliğinden kendi kendine geçmeyen yaralar tarafından kaçırılmışım
ve aklanmışım bütün senden öncelerimden
senden sonralarıma karalanmışım...

İçimde bir düşman beslemişim
seni Aşk bellerken
ve oymuşum gözümü bir başkasına
senden başkasını istemeden...

Mahsus yattım mahpusluğuna
ve yüreğimin çatısında kırık bir kiremit kadar su geçirdim
sonbahar yağmurlarında..
Bu rutubet
bu nem
bu koku
sensizlikten
sızdı ya yaşantıma
öylesine sen istemeden
beni dahi bilmeden...


Mahsustan değilim döşeğinde yokluğunun
ve gerçek yazdığım vasiyet
gözlerimi sana bırakıyorum
bana benimle bak
beni kendi halimde
kendini bilmediğin bir halde bırakarak değil...

Senden sonra
kendimle muhattap olmadım hiç
yüzümü birinin çizebileceği kadar resimleştirmedim
ve gülmedim objektiflerine
objektif oldum
seni sevmeye devam ettim...

Benden sonra
saçlarına ilk dokunan erkeğin
dokusuna parmak izlerim bulaşır
ve ilk terkedilişinde ben çıkarım failin..

İkimiz' e yazılmış bir kadere kalem oynattı gidişin
ve işte farketti izleri müfettişliği yüreğimin...

Benim alınyazımın altında Tanrının imzasıdır adın
Senin alınyazının altında Tanrının imzasının taklidir yokluğum..

Olcay Derecik