Ben Sokak Köpeğiyim.

Ben Bir Sokak Köpeği. Sokaklarda yaşaması dahi suç olan, itilen kakılan, hor görülen basit bir sokak köpeği. Azdır sevenim, koruyup kollayanım: bundandır mahzun bakışlarım, ürkek tabiatım. Gündüzleri göze batmak istemem, kuytu köşe arar sessizce yatarım. Geceleri ekmeğimin peşinde koşarım. Çöpleri karıştırır ekşimiş artıklarınızı kendime öğün yaparım. Çilelidir yaşamım, bir o kadar da kısa...

Dostlar Nerde

‘‘İnsanın en iyi dostu köpektir’’ diyenler bu dostluğa bizi layık görmezler. Onların işini görmeyiz. Soyumuz sopumuz belli değildir. Sıradan bulurlar bizi.

Irkçılık mı var?

Safkan, iyi bir cins köpeğe dünyanın parasını dökenler, bizim için bir tas su dökmeye acizdirler, biliriz. Zaman zaman en fiyakalı köpekleri ile gezerlerken görürüz onları ve sırf gıcıklığına havladığımız olur. Taş atar, sayar söverler arkamızdan, olsun alışığız nasılsa.

Başka Çare Var mı?

İstemezsiniz beni sokağınızda, bilirim. Ama yoktur başka çarem. Ben de isterim bir yuvam olsun, başım okşansın, önüme bir tas yemek konsun ama olmayacağını kabul edeli çok oldu. Kabullenişim kaderime direnmeyişimden değildir aksine savaşmamdan ve her seferinden yara alıp mağlup olmamdandır...

Terkedildik

Ben küflenmiş bayat bir ekmeği kemirirken sıcak evlerinizde pişirdiğiniz yiyeceklerin kokusunu duyar içlenirim. Kendim için değil, bu berbat hayata mahkûm bebeklerim için. Onların hiç tadamayacakları lezzetler için, yaşayamayacakları hayatlar için. Bizim için seçenek azdır: Ya kaçak köçek sokaklarda özgürce yaşarız ya da teslim olur bir barınak hücresine tıkılır sokak köpeği. Vakti geldiğinde bizi sokağımıza salacaklarını söyleyenler ya bizi daha barınakta yok ederler ya da kuytu köşe bir ormana terk ederler.

Herşeye Rağmen Yaşamak Zorunda

Seçmediğim bir hayatın baştan mağlup kahramanıyım ben. Her gün sokaklarda karşılaştığın ama asla gerçekten görmediğin sönük bir kahraman. Her şeye, en önemlisi sana rağmen ben varım ve var olmak için elimden geleni yapacağım…

Ahmet Ufuk IŞIK