Bu küskün gidişlerimizin ne ilki, ne de sonu. Biliyorum. Söyleyecek çok sözüm var avuçlarımın orta yerinde duruyor hepsi.
Ama ben ellerimi sımsıkı yumruk yapıp yürüyorum yollarda. Böylesi daha iyi. Böylesi daha iyi.
Ellerimi tutup açamıyorsun. Yoruldum, peşinde sürüklenip durmaktan.
Oraya ve buraya. Nerdeydik, nasıldık, nasıl geldik bu hale? Sevmiştik.

Inancım kalmıyor artık, susmaya ve konuşmaya halim de. Bırak, kanasın avuçlarım.