Birçok aile çocuk gelişimi ve eğitimi alanında uzmanlarının önerilerini dinledikleri halde problemlerinin devam ettiğini söylemektedirler. Aileler uzmanların ne dediğine dikkat ediyor.

Önerilerini uyguluyor. Ancak birçoğu da önerileri uygulamalarına rağmen bir netice alamadıklarından yakınıyorlar. Böyle olunca da ne kitaplara ne de uzman görüşüne güven kalıyor.

Gerçekten bu noktada suç, kitapların ya da uzmanların mı? Hiç sanmıyorum. Verilen bilgiler birçok deneyimin neticesinde ortaya çıkan konulardır.

Elbette her bilgiye mutlak doğru diyemeyiz. Ancak tamamen yanlış olduğunu da iddia etmek doğru olmaz.

Peki uzmanların ya da kitapların önerilerine rağmen çocuklarımızda neden etkili olmuyor. Yanlış olan ne? Bu soruların cevabını bir iki maddede cevaplamaya çalışalım isterseniz?

1. Kitaplar ya da uzman görüşleri acaba olması gerektiği gibi anlaşılıyor mu? Örneğin çocuğa bağırmayın, azarlamayın, şiddet uygulamayın, anlayışlı ve demokratik davranın gibi öneriler acaba disiplin zafiyeti olarak mı algılanıyor. Bu tür öneriler çocuğa gerekli disiplinli ortamın sağlanmaması olarak anlaşılmamalıdır. Elbette çocuğumuzun toplumsal uyumu ve başarısı için ihtiyacı oranında disiplinin, kuralların olduğu bir ortam sağlanmalıdır. Ancak bu disiplinin net sınırları kitaplarda bulmak zordur. Sadece uyulması gereken temel prensipler ve yollar dile getirilir. Kısaca ne önerdiği yada ne yazdığı kadar bizim nasıl ve ne anladığımızda önemlidir.
2. Önerilen genel ilke ve kurallar ile her çocuğa göre ortaya konulacak tutum ve davranışlar birbirine karıştırılmaması gerekir. Bu konu tam olarak anlaşılmadığı için ortaya konulan tutum ve davranışlar (her çocuğa göre farklı olması gerektiği halde) benzer şekilde yapıldığında alınan neticede olumlu olmamaktadır. Örneğin yemek yemeyen bir çocuğa sabırlı, anlayışlı bir şekilde davrandığını düşünen iki ailenin, iki farklı farklı çözüm stratejileri olabilir. Biri çocuğuna ikna yoluyla yemek yedirmeye çalışır ve kendini tüketirken, diğer aile o öğün yemeğini yemeyen çocuğuna bir sonraki öğüne kadar hiç bir şekilde yemek vermeyebilir. Eğer çözüm stratejileri çocuklarına uygunsa aile sabırlı, anlayışlı tutumlarının sonucunu alabilir. Yok eğer çözüm stratejileri uygun değilse sabırlı, anlayışlı tutumlarının sonucunu alamayacaklardır. Ancak burada suç sabırlı olma ya da anlayışlı olma gibi çocuk eğitiminde önemli olan ilke ve anlayışların değildir. Burada ki yanlış ortaya konan çözüm stratejisinin çocuğa uygun olmamasıdır.
3. Diğer bir neden uygulanan çözüm yolları konusunda emin olmamak, kararsızlık ve uygulamada sabırsızlık olabilir. Hemen netice almaya çalışmak -ancan alamama- yönteme ya da önerilere olan güveni sarsabilir.

Aklıma gelen üç noktayı sizinle paylaşmak istedim.