Duvarın arkasında biri varmı?

Küçük teriyerimiz Copar,bir iki gündür koridor duvarımızın dibinden ayrılmamakta direniyordu.Ailecek merak içindeydik.Neşesini ve çevreye ilgisini yitirmiş görünen küçük köpeğimiz acaba ne yapmaya çalışıyordu? Onunla konuşmaya çalışıyor,bir sonuç alamadığımızda tasmasından tutarak uzaklaştırmaya çalışıyorduk ama boşunaydı.Havlamıyor,küçük rüzgar sesine benzeyen uğultularla kıvranıyor,kulaklarını dikip pür dikkat bir şeyler dinliyordu.Kendimizce birçok neden bulduk.Bir süre sonra beklemekten vazgeçeceğini düşündük ama küçük köpeğimizin bu garip hali sürüyordu.Copar duvarın diğer tarafına kulak vermiş,birşeyler dinliyor gibiydi.

Sonunda bitişik evdeki komşumuzun kapısını çalmak zorunda kaldık.Görunüşte ziyaretimizin amacı komşumuzun hatırını sormaktı ama asıl isteğimiz içimizi kemiren merakı gidermek,duvarın diğer yanında ne olup bittiğini öğrenmekti.

Copar’ın duvarımızdaki ilgi noktası komşumuzun banyosuna rastladığından oturduğumuz salondan banyonun içini göremiyorduk.Sonunda sözü küçük köpeğimizin garip davranışına getirip nazikçe bu davranışın banyolarıyla ilgisi olup olamayacağını sorduk.Ev sahibesi merakımız gidermek için bir açıklamanın yetmeyeceğine inanmış olmalı ki bizi banyoya davet etti.

Kapının ardında gördüğümüz manzara karşısındaki şaşkınlığımız sonradan giderek derin bir iç sızısına dönüşecekti.Bir köşeye yerleştirilmiş karton kutunun içindeki küçük yavru köpek içimizi acıtan gözlerle bize bakıyordu.Hanımefendi küçük oğullarının ısrarı karşısında dayanamayıp bu küçük yavruyu aldıklarını ama ortalığı kirletmemesi için istemeseler de banyoya kapatmak zorunda kaldıklarını anlatıyordu.Elbette yavrunun her gereksinimi karşılanıyor,yemeği suyu eksik edilmiyordu.Komşumuz yüzümüzde asılı kalan acı ifadesinden tedirgin olmalıydı ki huzursuz bir şekilde konuşmasını sürdürüyor aslında hayvanı ne kadar çok sevdiklerini anlatıp bizi rahatlatmaya çalışıyordu.

Günyüzü görmeden banyoda yaşamaya mahkum edilen küçük yavrunun yaşam savaşı verdiği her halinden belliydi.Eklemleri zayıf kaldığından ayakta zor duruyor,mutsuz,yorgun ifadesi hapishane koğuşundaki mahkumları andırıyordu.Belli ki küçük yavru yaşama sevinci yitirmişti.

Sonunda küçük Coparımızın davranışının nedenini anlamıştık.Küçük köpeğimiz duvarın arkasından arkadaşının mutsuz varlığını hissetmiş,her gün sesiyle yalnız olmadığını hissettirerek teselli etmeye çalışmıştı.O gün yaşadıklarımızı ve aldığımız sevgi dersini unutmayacağımızı hepimiz biliyorduk.Sevgili Çoparımız, günlerce duvarları aşmaya çalışmış,bıkıp usanmamış,sesini hem arkadaşına,hem bize,hem de duvarın ardındakilere duyurarak gerekli yardımın yerine ulaşmasını sağlamıştı.

Küçük bir köpeğin içgüdüsel doğasıyla becerebildiğini,bilinç sahibi insanlar olarak istediğimiz her zaman yapabileceğimizi,cevap alabilmemiz için sadece sormamız gerektiğini biliyoruz.

Duvarın arkasında biri var mı?

__________________