Yirminci yüzyılın ortalarında görülmeye başlayan bir akımdır.

Eleştirel dikkatler büyük ölçüde biyografiye indirgemiştir.

Bu eleştiri yöntemini benimseyenler yazar otobiyografisine önem vermişlerdir. Otobiyografiyi yapısalcılık ve postyapısalcılık gibi teorilerle birleştirmişlerdir. Çünkü otobiyografik teoriye göre, olgu ile kurgu arasındaki farkı belirlemede otobiyografi epeyce verimli bir geri plana sahiptir.

Genel mecazlar ve figürler üzerine yoğunlaşan klasik otobiyografiler genellikle erkekler tarafından kaleme alınmıştır.

Otobiyografiyi teorileştiren eserler de esasında erkeklerin hayatını yazmaya meyillidir.

1970’li yılların ortalarına kadar kadın yazarların otobiyografileri pek yazılmamıştır.


Bela Brodski, Paul de Man Jacques Derrida, Nancy K. Miller, Shirly Neuman, Felicity Nussbaun, James Olney, Adrienne Rich, Sidonie Smith gibi isimler bu anlayışın başlıca temsilcileri arasında sayılır.

*

Kaynaklar

Kathleen Ashley: Otobiyografi ve Postmodernizm, 1994.

Shari Benstock: The Private Self: Theory and Practice of Women’s Authobiographical Writings, 1988.

Paul de Man: Autobiograpy as De-Facement, MLN 94, 1979.

Jacques Derrida: The Ear of the Other: Otobiography, Transference, Translation, 1985.