" Bir bayram sabahı havada yağmur bulutları gezerken herkes bayram olduğu için çok mutluymuş.
O sabah Gözde erkenden uyanmış. Akşamdan hazırladığı bayramlıklarını sandalyenin üzerinden özenle almış. Beyaz çorabını,kırmızı elbisesini,kırmızı ayakkabısını,kırmızı tokalarını almış. Hemen aynanın karşısına geçip tokalarını takmış.
Gözde neşeyle etrafında dönmüş. Kendisini bayramlıkları gibi yepyeni hissetmiş. Sonra odasına göz gezdirmiş. Bayram için odasına astıkları rengarenk balonları tek tek saymış. Pencereye doğru koşup yavaşça perdeleri çekmiş. Vakit çok erken olduğu için gökyüzü çok aydınlık değilmiş. Bir de yağmur bulutları griye boyamış gökyüzünü.
Gözde gri pencerenin önünde duran çiçeklerine “günaydın” dedikten sonra onların bayramını kutlamış.Gözde masasının başına geçip “bir bayram sabahı” resmi çizmeye başlamış. Gözde resmini çizerken içeriden gelen sesleri duymuş. “Uyandılar, uyandılar” diye bağırmış ve koşa koşa annesiyle babasının yanına gitmiş. Önce babasına sarılmış, elinden öpüp “Bayramın kutlu olsun babacığım” demiş. Sonra da annesine sarılıp elini öpmüş.
Gözde ye bayram parası vermişler. Gözde parasını hemen kumbarasına atmış. Babası Gözde ye “Ben eve dönünce hep beraber bir yere gideceğiz” demiş. “Orada bir sürü çocuk var. Onların bayramını kutlayacağız. Yanımızda onlar için hediyeler de götürürsek iyi olur. Sen de düşün ve verebileceğin hediyeler varsa hazırla.”
Gözde babasının dönüşünü beklerken odasında oturup uzun uzun düşünmüş. Ama bir türlü ne verebileceğini bulamamış. Bir ara odasındaki kıyafetler,eşyalar Gözde ile konuşmaya başlamış,yeleklerinden turuncu olanı raftan atlayıp “beni versene” demiş. “Bayramda bir çocuğu sevindirmek ne güzel olur.” Birden odada bir kargaşa olmuş. Herkes “beni de, beni de” diyerek zıplıyormuş. Gözde şaşakalmış. Bütün oyuncaklarını büyük bir çantaya doldurmuş. Masal kitaplarını, küçük gelen kıyafetlerini, tokalarını, şapkalarını da başka bir çantaya koymuş. Babası geldiğinde Gözde hediyeleriyle birlikte hazır bekliyormuş.
Kahvaltıdan sonra hiç zaman kaybetmeden Gözde, annesi ve babasıyla beraber kimsesiz çocukların kaldığı yere gitmişler. Orada o kadar çok çocuk varmış ki Gözde hayret etmiş. Ne diyeceğini bilememiş. Bu sırada içinden bir ses ona “Hadi onların bayramını kutla” demiş. O an Gözde getirdiği çantaları açıp her çocuğa bir hediye vermiş.
Yuvadan ayrıldıktan sonra huzur evine gitmişler.Orada ise bir sürü yaşlı insan varmış.Gözde çok şaşırmış.Çünkü burada kimsesi olmayan nineler,dedeler kalıyormuş.Gözde hepsinin elini tek tek öpmüş.Bayramlarını kutlamış.Çocuklarının olup olmadığını çok merak ediyormuş ama soramamış üzülmelerini istememiş.Gözde ninelere tokalarından vermiş,herkese gül dağıtmış annesi ve babasıyla.Sonra eve dönmüşler.
O gün Gözde çok farklı bir bayram görmüş. Bayramların başka başka yaşandığını, herkesin bayramının değişik olduğunu anlamış. Böyle bir bayramdan sonra Elif kıyafetlerini daha temiz giymeye, oyuncaklarıyla daha dikkatli oynamaya başlamış. Çünkü onlara ihtiyacı olan sayısız çocuk olduğunu artık biliyormuş.