Ben baba olsaydım,
O aynayı kırmazdım, baba...
O halıyı kana bulamazdım
Beni bu kadar ürkütmezdim,
Çocukluğumundan kaçmazdım köşe bucak
Pamuk şekerinin tadını da hiç unutmazdım..


Ben baba olsaydım
Belki bu kadar ıslanmazdım kirpiklerim pazar sabahları,
Ve elleri sıcak olan her adama okşatmazdım saçlarımı,
Üzerimi örtsünler diye uyurken geceleri,
Yalvaran gözlerle bakmazdım gözlerine..


Hem sevişmezdim de kimseyle,
Düşmanımmış gibi kinle,
Biraz da Irzına geçermiş gibi senin, keyifle..


Hem öfkelenmezdim yürümeyi yeni öğrenmiş bebeklerin babalarına,
Ellerinden tutuyorlar diye çoşkuyla.


Ben baba olsaydım,
Başımı koyacak bir omuz aratmazdım bana,
Hayat üzerime çırılçıplak kotuğunda,
Ve korktuğumda,
Karanlık üzerime çullanır gibi olduğunda...


Ben baba olsaydım..


Aslında işin aslı baba !


Sen baba olsaydın,
Ben piçliğiyle övünen bir serseri olmazdım şu anda,
En az benim kadar terkedilmiş bir parkın ortasında hıçkıra hıçkıra..


Nursen Yıldırım ~