Hayat bazen gerçekleri kusmamızın dogru olacagını söyler.Ama bununda yöntemleri vardır.Bunlardan biri yazmaktır.Yazmak ne kadar kolay bir eylem gibi görünsede esaslı bir meziyettir.Bunu kendimden biliyorum desem,somut bir misal sunmus olurum sizlere...

Düsünüşler,özleyişler,haykırışlar ve bunun türevi duygu harpleri yazmakla noktalanacak tereddütlerdir.Hayatta her zaman gülemedigimiz gibi hepte ağlayamayız.Ancak yaşamın realistliğinde durmaksızın yazabiliriz.Çünkü düşünün bir günü ele alırsak ne cok farklı olayla karsılasıyoruz.Bunların bazıları bizi derinden etkiliyor,ancak bir sure sonra kalıcılığını yitiriyor.Ki biz yazabilme yetisine sahip olsaydık,unutur muyduk o derin izleri.

Yazmak benim için eğlenceden cok zorunluluk haline gelen bir meziyet,yazmayınca kendimi yalnız bir ihtiyar gibi hissediyorum.Bir baska örnekleme ile,bogaz manzaralı evinin penceresinden bakarken bile zevk alamayan,milyoner gibi;hayata amaçsız bakıveriyorum.

Yazdığım duygularıma,gorduklerime sıra gelince ise;hepsi birer zaman ayracıdır.Yazılarımda kendinizi bulabilirsiniz,çünkü hepimiz insanız ve aynı dünyada birbirimize bakıyoruz.

Yazmak şimdilik benim için sadece bir hobi,esas olan diplomalarımın yanında sadece bir tutku.

Zaman neler getirir bilemem.Belkide realistliğimi bırakıp idealistliğe yelken açarım.O gün uzak değil hissediyorum.

__________________
Teşekkür Etmek için Beğen Butonuna Tıklayınız.