Yalnız Yaşamak İstiyor musun ?

Bazen başkalarıyla bir hayat kurmak çok zordur ama genellikle başkaları olmadan bir hayatı devam ettirmek daha zordur. Yalnızlık bazen büyük bir ödül ama genellikle bir ceza gibi gelir insana…

Yalnız kalmayı özlemiş iki çocuk annesi ve büyük sorumlulukların altında ezilmiş bir aile babası için yalnızlık, kısa bir süre için ödül gibi gelebilir. Muhtemelen o saatlerin keyfini çıkarmak, o anlara tutunmak yaşamdan çalınmış zaman gibidir.
Ancak aynı kişiye bir ömür boyu bu yalnızlığı gerçekten isteyip istemediğini sorsanız, sevdikleri, çocukları, eşi olmadan ne kadar süre kalabileceğini sorsanız, şaşıracaktır.
Yalnızlık, elbette keyiflidir. İnsanın doğasına uygun mudur, bunu bilemiyorum çünkü bir yanım şöyle diyor: “Eğer insanlar tek başına yaşamak üzerine programlansalardı, kadın ve erkek diye iki ayrı cinsin yaratılması gerekmezdi ve Tanrı’nın yarattığı hiçbir şeyde bugüne kadar kusur görmedim.”
Bir yaprağın detaylarına bakın veya Dünya’nın içinde olduğu Samanyolu’na bakın. Her şey ne muhteşem bir matematiksel düzgünlük içinde yaratılmış değil mi? Onun yarattığı her şey mükemmelken, böyle bir sistematik hata olmayacağına göre, demek insan iki kişilik bir hayat planı üzerine tasarlanmış.
Peki, neden artık daha çok yalnızız? Neden ilişkileri artık eskisi gibi sürdüremiyoruz? Tüketmekten ne zaman bıkacağız? Sahip olduklarımızla, olmak istediklerimiz arasındaki bu uçurum ne zaman kapanacak?
İnsan yalnızlığına sığınmak arzusu içine girebilir bazen ve bu en doğal ihtiyacıdır. Ancak inancım, insanın iki kişilik bir yaşamı yürütme becerisini tekrar kazanması gerektiği yönünde… Bunu başarabilenlerin de kendi hayatlarından şikayet etmek yerine, güzelleştirmek için çabalaması gerektiğini düşünüyorum.
Siz kendi hayatınıza sahip çıkmazsanız ve bunun için adım atmazsanız, başkası bunu sizin için yapmayacaktır..

__________________