Ağlama Yar | Mehmet Karaman




Ağlama Yar

Yalnızlığımın kapısını kim çalar saat gözyaşını sel geçerken
Aşk bir oyunsa eğer sen bu oyunda kör ebeydin hep
Yakalayamadın bizi,gittin benden
Ağlamıyorum,gidişin kaçtı gözüme
Gidişi nedir bu yağmurum...
Mülteci kentlerden geçtim,
Duvarlarına yalnızlık sinmiş intihar sokaklarında.
Her kaldırımda bir sen aradım, bir ben kaybettim.
Tek bir yağmur damlasına dua eden bir sürgün gibi,
Ben bu cana son nefesimi verirdim yar...

Sen ellere vermişken sevdanı,
Bedel olsun yaşatamadığın aşka bir damla gözyaşı.
Olmadı sevdiğim.
Biz bedel verdik aşkı,
Saklı gözyaşlarıyla ıslanmış paslı bir sevdaya.
Artık seni severken dilim susuyor.
Sensizliğime dilsizim yar...

Ağlama yar..Ağlama..
Sen hiç gitmeyenim olacaktın ya
Yalanmış..Yalanmış Yar..
Hadi sus.Ağlama..
Kurur dudağımda kan lekeli adın.
Mahkum eder beni sensizlik
Gereğim düşünülür,geçerim tutanaklara
Tutuklu kalır adım...
Ağlama yar...Ağlama...
Düşünme beni bu defa.
Sende git,sende bırak,sende unut beni.
Sensiz gözler yaşa alıştı.
Suskunluğa yeminli geceler vefasız çıktı.
Gezdiğimiz o yollar çok olmuş bizi unutalı
Ağlama Yar...Ağlama..
Değmezmiş Senin aşkına...