Güzel bir konu..
Bir insanın yaşamdan ne anladığını,ne için yaşadığını ve hayatı ne şekilde ne yorumladığını anlamamız için ölüm'ü nasıl gördüğü anlamamız yeterli.
Ölümü bir bitiş,yok oluş olarak görenler bu dünyada herşeyi elde edebilme gayretiyle yaşarlar..haklılardır da.Bir kereliğine verilen ve sonrası olmayan bir yaşam hakkını,yaşama dair herşeyi ellerinde bulundurmakla geçirmek isterler.Onlar için tüm güzellikler,zevkler ölüm düşüncesiyle yok olur ve ölmeden hepsine sahip olmak gerekir,sahip olmanın yolu ne olursa olsun elde edilmelidir..ne olursa olsun
Ölümü bir yıkılış olarak görmeyenler,gereksiz tasalarla boğuşmazlar.İstediklerini elde etmek için gerekli gördükleri mücadeleyi ortaya koyarlar,yalnız kesin sonucu tayin etme hakkını sadece kendilerinde görmezler.'Ne olursa olsun' demezler 'nasıl olması gerekiyorsa öyle olsun' derler ve bu,onlarda bir iç huzur yaratır.Tek ve yegane sahip olma mekanını buradan ibaret görmezler..bu da kendilerinde ki sonu gelmez hırsları dizginler,yaşamı kendi akışı içinde yaşamayı tercih ederler.Yüzlerinde,herşeyi isteyen ama çoğu isteğine kavuşamayan insanların sahip oldukları tutkuların dehşet verici çizgileri yoktur.Daha ıllımlı,daha huzurlu ve daha sakin yaşarlar.
Ölüme siz nasıl bakarsanız ölüm de size öyle bakar..korkup çekinmemiz için ölüme değil yaşama bakmamız gerekir.
..ve ancak ölüme korkmadan kollarını açma cesaretini gösterenler,gerçekten yaşamaya hak kazanmışlardır.

Teşekkürler paylaşım için

__________________
''Şîrler pençe-i kahrımdan olurken lerzân
Beni bir gözleri âhûya zebûn etti felek''