Kim için yaşıyoruz? kendimiz için mi yoksa bir an bile kıymetimizi bilmeyen özü sözü birbirini tutmayanlar için mi?Kim için bu kadar göz yaşı ?Herkes kendine göre iyidir derler bence değil kötüler bilir kendini hem de öyle iyi bilirler ki içlerini ben kötüyüm demez bir tek dilleri.
Ne bekliyorum çocukların bile gülemediği şu yaşamdan ne bekliyorum fazla değil mi bu isyankar hallerim bu umutsuzluk çok değil mi bu insanlara?
Bitmeli,dinmeli bazı sızılar.Kapanmalı bazı yaralar ki önüne bakabilmeli insan.
Ki insan en çok kendine yeniliyor kendinden kaçmak istiyor en çok düşünmemek için çırpınıyor olmuyor işte düşünülecek olan düşünülüyor.Olmadık şarkıları dinliyor içindeki sözlerin her biri bir yarayı kanatıyor da belli etmiyor gülümsüyor yine çevresindekilere zaten onların acıları kendine sus susta alevlendirme daha da yangını.Ki biliyoruz herkes içindeki ateşe dokunabilir herkes kendi ateşinde yanıyor acı kolay kolay paylaşılmıyor ki bu acılar sizi siz yapan acılarsa susuyorsunuz anlatmak isterken diliniz boğazınızda bir düğüm o tanıdık göğüs sıkışması ve sonuç yine vazgeçiyorsunuz.
Yalnızken ve özellikle gece bir ayna karşısında çözülüyor diliniz o canınızı acıtan insanlara tek tek sövemiyorsunuz çünkü onlar hala değerlileriniz anca kendinize sövüyorsunuz,ağlıyorsunuz ve en çok alkolü seviyorsunuz salaklığınıza içiyorsunuz ve gelecekteki salaklıklarınıza ama bitmiyor geçmiş her gece aynada kendi yüzünüzde beliriyor aynayı kırmaksa sadece onu çoğaltıyor müzik mi o sadece doğal uyuşturucu be ... Aynadaki lüzumsuz konuşmalar.
Paradise 06.12.13
22.00