Ben de herkes gibi iniş ve çıkışlarla dolu yaşamın gündelik oyalanmalarına kaptırmış gidiyorum kendimi Neşe ve hüzün günlerimin içinde birbirini kovalarken yüreğim susuyor sanmayın Belki uzağım kendimden bile, belki elimi uzatıp dokunamıyorum satırlara döktüğüm sevgiye ama hiç olmazsa bu duygunun var olduğuna inancımı koruyarak yeniden sarılıyorum yaşama her yeni doğan günle Yüreğimden uzakta geçirdiğim tüm zamanlarım boşluğa kaymış gibi bir his uyandırmaya başladı bende Kendi yolunda telaşla akan bir akarsu misali gündelik işlerin arasında kaybolup giderken içinde bulunduğum kalabalığın ortasında durup yüreğime bakıyorum İki parça halinde yaşadığımı görüyorum o zamanDışardaki benle içimdeki renkli dünyasında koşulsuz sevgiye odaklanmış çocuğun masum huysuzluğunu karşılaştırıp yaşamın neresinde durduğumu sorguluyorum İçimde ayrı bir dünya kurmuşum meğer ne zamandır Dışımdaki yaşama inat bulutsuz bir gökyüzünün altında her nefesin sevgiyle alınıp verildiğini düşlemişim, harflere dökülmüşüm sessizce
Bu sessizliklerimden güç alıp da, bana inanmayan bu harfleri okumasın, ıslanmaktan korkan yüreğim nedeniyle yağmur tanelerini bile üzerime almaktan korkarken bana inanmayan bu satırları üzerine hiç almasın Ben rüyaların adamıyım, ben hala çocukluk anılarında sıkışıp kalan bir adamım Gerçeklerin acıtan yanlarıyla bir ağacın etrafında saklambaç oynarken ben rüyalarımda hep ebe olup bulmak istediğim sevgiyi sobeliyorum Bu yazdıklarım bir serzeniş değil, aksine bana huzur veren bir limana sığınır gibi yüreğimde yaşadığım sessiz mutluluğumu anlatıyorum Hüzünle dansı sürse de, bu sessiz mutluluk . .

__________________
Yaşamı bir film gibi düşünmek lazım çeşitli içerisinde çeşitli rolleri barındıran bir film. Bu rollerin içerisinde ne artist , ne aktrist nede figuran olmalı insan. Senarist yönetmen olmalı kendi yazıp kendisi yönetmeli kendi yazdığımız bir film olmalı hayat. .