Sen Yoksun Anne
Sen yoksun anne;
Sabahlara kadar dört duvar arasında kalmışım,
Gündüzümde karanlık gecelerimde
Sabahları özler oldum anne;
Martıların uçuşlarını,
Aydınlık yeryüzünü unutur oldum
Sen yoksun anne;
Hayat kimsesiz ve anlamsız,
Kelimelerim sade, az ve öz
Konuşmayı unuttum anne;
Güzel söz kullanmayı,
Seni seviyorum demeyi unuttum
Sen yoksun anne;
Yokluğunda nefes almaya hasretim
Evimizin kokusu değişti anne;
Senin gidişinle, yeryüzü ağlar oldu
Ne olur gel ki beni bu gözyaşlarımdan kurtar,
Sevdana hasret bırakma,
Ve senin için ölümü bana tek yol kılma
SENİ SEVİYORUM ANNE...