Çocuğunuzun var olmasına izin verin siz



Tanrı dedi ki:

Canlarım bazen ne size ne de çocuklarınıza bir faydası olmayan bağıntılar, bağlantılar kuruyor sonra da bunlar hakkında konuşuyorsunuz. Belirli bazı sözcük kombinasyonlarını bir çok kez dile getiriyorsunuz. Bunlar konuşma alışkanlıklarıdır. Sizin geleceğe yönelik yaptığınız tahminler, varsayımlardır. Söylediklerinizi gerçekleştiremeyebilirsiniz. Eğer bir çocuk yetiştiriyorsanız da bu durum bilhassa geçerli olabilir.
Çocuklarınızın aklına neler soktuğunuza ve Evren’de neleri yankılandırdığınıza dikkat edin. Dilinizi ısırmak isteyebilirsiniz. Size tabi, size bağımlı olan çocuklarımıza söylediğiniz şeylerin çeşitliliğini arttırın; erimini, seviyesini yükseltin bunların.
Bazı hallerde istemediğiniz şeyleri yaratırsınız. Bazen sofrada çocuğunuza “Yemeğini yemezsen hasta olursun,” dediğiniz olur. “Akıllı, cici çocuklar yemeklerini yer,” dersiniz bazen. “Noel Baba sana hediye getirsin istiyorsun değil mi?” diye sorabilirsiniz. Sonuçlar oluşturursunuz. Bir şeyi diğerine bağlı hale getirir, bağıntılar yaratırsınız. Koşullanmalar oluşturursunuz.
Çocuğunuz büyüyecek ve söylediklerinizi hatırlamayacak muhtemelen; ama bir yetişkin olduğu zaman bu hatırlanmayan tembihler, uyarılar -onun içinde- çok yemesine veya hazımsızlık çekmesine yol açan bir mekanizmayı harekete geçirebilir belki de. Akıllı iyi bir adam olarak yetişkinliğe eren cici çocuk olmak ister o. Tembihleriniz, sözleriniz peşine takılıp onu takip edebilir.
Çocuklarınıza söylediğiniz sözler geleceklerine yönelik bir kehanet teşkil edebilir. Beklentileriniz neler ve söyleminiz nasıl sizin? Çocuğunuzu, gitmesini istemediğiniz bir istikamete göre programlamaktansa ona hiçbir şey söylememek daha hayırlıdır. Çocuklarınıza sağlık verin, sağlıklı katkılarda bulunun.
Çocuklar onlara söylediklerinizi hücrelerine kadar özümser, absorb ederler. Hiç de böyle olmadığını düşünebilirsiniz. Siz unutabilirsiniz. Çocuklarınız da unutabilir ama derinlerde bir yerlerde sözleriniz örsün üzerindeki bir çekiç gibi onları dövmeye, şekillendirmeye devam eder.
Çok sevgili anne ve babalar, çocuklarınızın yemek yemesi, beslenmesi doğaldır ve yemek yemek yeryüzündeki zevklerden biridir. Öğünler çocuklarınız için bir zevk, bir eğlence olsun. Bu defa yemek istemiyorsa bunda bir sorun yoktur. Gelecek defa yiyecektir.
Çocuğunuzun yemeğini yiyeceğini umarak onu yalnız bırakın. Çocuğunuzun sağlıklı olduğu beklentisini, bu umudu taşıyın ve bırakın çocuğunuz var“olsun”. Etrafında gezinip durmanın bir gereği yoktur. Çocuğunuzun keyfine, mutluluğuna varın. Bırakın onlar da sizinle mutlu olsun, birliktelikten keyif alsın. Onları büyütüp yetiştirmek için epey kafa yoruyorsunuz, gelin çocuklarınızı mutlu etmek, neşelendirmek üzerine daha fazla düşünün siz. Bir komutan olmanın gereği yok. Neşe ve eğlence, düzeltmelerden, ıslahtan çok daha ötedir.
Çocuğunuz –durum dışarıdan hiç de öyle görünmese bile- sizi ve söylediğiniz her bir kelimeyi çok ciddiye alır.
Çocuğunuz için yapabileceğiniz en iyi şey ona sahip olmanın tadını çıkarmak, ona keyif ve neşe vermektir. Siz onlara neşe ve mutluluk verdikçe onlar da git gide daha tatlı olacaktır. Onların çocuk olduğunu unutmayın. Ayağınızın altında dolaşıyor olabilirler. Ortalığı dağıtıp gürültü yapabilirler. Sizi kızdırıyor olabilirler ama sizi örnek alır onlar, size hayranlık duyarlar ve her konuda sırtlarını size yaslar, size güvenirler.
Çocukluğun mutlu geçmesi murad edilir.
Mutluluk vermek, mutlu etmek çocuğunuzu şımartmak demek değildir. Şımartmak; onlardan yana canınız sıkılmasın, huzursuz olmayasınız, zamanınızı almasınlar diye kandırmak, oyalamak amacıyla çocuğa bir şeyler vermenizdir. Nesneler, şeyler sizin sevginizin yerinizi tutmazlar.
Tabii ki dinlenmeye, ara vermeye de hakkınız var. Sizin de kendi ihtiyaçlarınız var. Siz çocuğunuza saygı duyun, o da size saygı duyacaktır. Siz çocuğunuzu dinleyin o da sizi dinleyecektir. Saygı göstermek demek çocuğunuzun gereksinimlerini karşılamak değildir.
Çocuğunuz için siz bir Tanrı’sınız; böyledir bu. Sizin her şeyi bilmenizi ve her şey olmanızı bekler o. Kendi kaygıları, korkuları olan bir ölümlü olduğunuzu henüz anlayamaz. Evet, kendi çocuğunuz için siz Üstün, İlahi Bir Varlıksınızdır. Evet, sadece bir insansınız ama aynı zamanda çocuğunuzun ışıldayan, parlayan ışığısınız.
Çocuğunuza inanç ve güven duyun. Sabırsızlıktan ziyade sevgiye inançlı olun.
Çeviren: Engin Zeyno Vural